Joe Lamont: Τα μυστικά που άντεξαν στον χρόνο

Έχοντας μία καριέρα, χωρίς πλούσιο δισκογραφικό υλικό κυκλοφόρησε αρχικά ένα 7" single, ένα σόλο άλμπουμ με τίτλο "Secrets You Keep", συμμετείχε σε διάφορα soundtracks και ήταν βασικός τραγουδιστής σε δύο σχετικά άγνωστες μπάντες τους Steeplechase και Shelter. Η διαδρομή του, ξεκινά από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν ο Lamont (κανονικό όνομα Joe Lamente) και συγκεκριμένα το 1979 με το σινγκλ που φέρει τον τίτλο "Midnight Mover" / "Tell Me Why" και έκανε σχετική επιτυχία στην Αυστραλία. Στην συνέχεια ο Lamont αντικαθιστά τον αρχικό τραγουδιστή Eli Holland των Steeplechase, με τους οποίους το 1981 κυκλοφορούν το ομότιτλο ντεμπούτο τους άλμπουμ και ορισμένα μέλη τους έπαιξαν αργότερα με τον Ian Gillan και τον Joe Lynn Turner. Ο δίσκος κινείται σε aor/ hard rock μονοπάτια (θυμίζει Boston, BOC & Kansas) και θεωρείται σχετικά δυσεύρετος και κάπου εκεί ξεκινά ουσιαστικά το ανεκπλήρωτο όνειρο ενός αδικημένου ερμηνευτή.

                                                                                          Steeplechase

Η ιστορία των Steeplechase αρχίζει το 1975, όταν ο Kevin Brenner, ένας ατζέντης της Creative Talent Associates (CTA - ένα από τα μεγαλύτερα πρακτορεία κρατήσεων κλαμπ και μπαρ στην περιοχή της Νέας Υόρκης/Νιου Τζέρσεϊ/Κονέκτικατ εκείνη την εποχή) σκέφτηκε να σχηματίσει ένα συγκρότημα που θα περιλάμβανε τους πιο ταλαντούχους ντόπιους μουσικούς. Ο Brenner ήξερε ακριβώς ποιους ήθελε να έχει στο πρότζεκτ του και παρουσίασε την προσφορά του σε τρεις αξιόλογους μουσικούς - τον ντράμερ Vinny Conigliaro, τον μπασίστα Bob Held και τον κιθαρίστα Tony Summo. Όλοι τους συμφώνησαν να γίνουν μέρος των Steeplechase και έτσι γεννήθηκε επίσημα το συγκρότημα. Αρχικά, οι Steeplechase προορίζονταν να είναι απλώς ένα ποπ εμπορικό συγκρότημα διασκευών, παίζοντας τραγούδια των Beatles, του Elton John και του Peter Frampton. Είχαν μάλιστα δύο τραγουδιστές εκείνη την εποχή, έναν άνδρα και μια γυναίκα. Αυτή η φόρμουλα, ωστόσο, σύντομα εγκαταλείφθηκε, καθώς το συγκρότημα είχε κουραστεί αρκετά από το ποπ ρεπερτόριο και ήθελε να υιοθετήσει ένα πιο ροκ στυλ. Αφού βρήκαν έναν κατάλληλο frontman – τον ​​Eli Holland – οι Steeplechase τελικά συνέχισαν να γράφουν πρωτότυπο υλικό σε πιο ροκ φόρμες, επηρεασμένοι έντονα από τους Bad Company, τους Led Zeppelin και τον θρύλο της κιθάρας Jimi Hendrix. Δυστυχώς, οι μουσικές επιρροές του Holland ήταν αρκετά απομακρυσμένες από τις ροκ επιρροές του συγκροτήματος και τελικά αυτός και οι Steeplechase χώρισαν τους δρόμους τους.

Οι Steeplechase έμειναν χωρίς τραγουδιστή και έτσι ξεκίνησαν αμέτρητες οντισιόν για μια νέα φωνή. Ακριβώς όταν το συγκρότημα βρισκόταν στα πρόθυρα της απογοήτευσης, έπεσαν τυχαία πάνω στον τραγουδιστή Joe Lamente, ο οποίος μόλις είχε εγκαταλείψει ένα συγκρότημά με το οποίο συνεργαζόταν. Η μελωδική, αλλά και δυνατή φωνή του Lamente και το ευρύ φάσμα ικανοτήτων του, τον έκαναν μια εξαιρετική προσθήκη στους Steeplechase και σύντομα έγινε η κινητήρια δύναμη του συγκροτήματος. Το μόνο που έμενε να κάνουν ήταν να "βομβαρδίσουν" τη μουσική σκηνή με ένα εκπληκτικό ντεμπούτο LP. Ωσότου ενταχθεί ο Lamente στους Steeplechase, το συγκρότημα είχε ήδη ηχογραφήσει επτά τραγούδια, περιμένοντας μόνο να προστεθούν τα φωνητικά. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους της ηχογράφησης, γράφτηκαν δύο ακόμη τραγούδια. Σύντομα το συγκρότημα ήταν έτοιμο να κυκλοφορήσει το ολοκληρωμένο ντεμπούτο άλμπουμ του. Δυστυχώς όμως, η μουσική βιομηχανία εκείνη την εποχή δεν ενδιαφερόταν τόσο πολύ για τη ροκ μουσική μιας και η τελευταία τάση εκείνη τη περίοδο ήταν η New Wave μουσική και συγκροτήματα όπως οι Blondie και οι Talking Heads. Αφού απέτυχαν να υπογράψουν με μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες (αν και το 1979 το συγκρότημα σχεδόν εξασφάλισε συμφωνία με την EMI), οι Steeplechase αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους μόνοι τους το 1981, μέσω μιας μικρής ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας που ονομαζόταν Big City. O δίσκος ηχογραφήθηκε στα Minot Studios στη Νέα Υόρκη σε παραγωγή και μίξη των Bill Heller, Bob Held, και Ron Carran.

Παράλληλα το συγκρότημα κατόρθωσε να ακουστεί σε περιφερειακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, φτάνοντας ακόμη και στις λίστες των Top 10 σε μερικούς από αυτούς. Η καριέρα τους προχωρούσε αργά και το συγκρότημα βρέθηκε να ανοίγει για συγκροτήματα όπως οι Zebra, Twisted Sister και David Johannsen. Δυστυχώς, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Steeplechase, ο Joe Lamente αποφάσισε να εγκαταλείψει το συγκρότημα (αντικαταστάθηκε από τον Matthew Hill), και να ενταχθεί στο ανερχόμενο συγκρότημα Shelter, το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ για την Polygram Records. Στο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Steeplechase ακούγονται εξαιρετικές hard rock συνθέσεις που συνδυάζουν τις φωνητικές αρμονίες των Kansas και Boston, ειδικά στις συνθέσεις "Only You Love Only Me" , "Don't Go" "Move On" και "Find Your Way Home". Το "Shangri-La" είναι η κορυφαία στιγμή του δίσκου όπου ρεφρέν, κιθάρες, ερμηνεία του Joe Lamente εντυπωσιάζουν με την μελωδική τους δύναμη καθώς το αξιέπαινο δίδυμο των Vinny Conigliaro και Bob Held τύμπανα σε μπάσο αντίστοιχα προσθέτουν δυναμική και όγκο σε αυτό το εκπληκτικό τραγούδι. Το "My Mind's Made Up" διατηρεί δημιουργικά την aor/hard rock προσέγγιση των συνθέσεων του άλμπουμ ενώ το "Only Human" εκπλήσσει με τρομερό μπάσο του Bob Held μιας και το κομμάτι περιέχει αρκετούς funky rock ρυθμούς.

Το "All I Need Is Your Love" ακολουθεί στα βήματα των Loverboy και τέλος το album κλείνει με το "Rock and Roll Appetite" με τους Thin Lizzy να έχουν την τιμητική τους μιας και το τραγούδι είναι μία γρήγορη εκδοχή του "Johnny the Fox". Στην επανέκδοση του 1997 από την Γερμανική "High Vaultage", περιέχονται τέσσερα bonus κομμάτια, η απίθανη aor-ια του "Hard to Believe", το φάνκυ "Enough of Your Game", το "It's Not Safe for Me Here" που ακούγεται στην ταινία,“Young Nurses In Love” (1987) και η όμορφη μπαλάντα "Tell Me". Επιπρόσθετα περιλαμβάνει και τρεις live εκτελέσεις σε ακυκλοφόρητα κομμάτια τα οποία ερμηνεύει ο μετέπειτα τραγουδιστής της μπάντας Matthew Hill.

                                                                                    Shelter

Τα εσωτερικά προβλήματα των Steeplechase που προέκυψαν από την ισχνή αποδοχή του δίσκου οδήγησαν τελικά στον Lamont να δεχτεί την προσφορά να γίνει ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Shelter, το οποίο υπέγραψε με την Polydor και κυκλοφόρησαν το 1983 τον δίσκο "First Stop". Oι Shelter ηχογράφησαν μόνο το ένα άλμπουμ, αλλά το "First Stop" θεωρείται από τα μικρά διαμάντια του μελωδικού ροκ ήχου. Το πνεύμα των Foreigner, Survivor, Toto κυριαρχεί στα περισσότερα κομμάτια του άλμπουμ ενώ το φωνητικό άστρο του Joe Lamont λάμπει ξανά. Στο άλμπουμ παίζουν μπάσο ο Carl Bova, στα τύμπανα είναι ο Billy Messinetti και οι δυό τους έχουν γράψει τις περισσότερες συνθέσεις του δίσκου. Στα πλήκτρα είναι ο Peter Valentine, στις κιθάρες ο Russ DeSalvo (T.S. Monk) και ο Joe Bithorn ενώ την παραγωγή και μίξη ανέλαβαν οι Edward και Troy Germano. Ο δρόμος προς την εμπορική αποδοχή και την πραγματοποίηση του καλλιτεχνικού ονείρου των Shelter τελικά δεν ευοδώθηκε  παρότι εργάστηκαν σκληρά για να κλείσουν ένα συμβόλαιο με μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία την Polydor, και  το μοναδικό άλμπουμ του συγκροτήματος δεν προβλήθηκε επαρκώς.  Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σχεδόν χωρίς μάρκετινγκ, με συνέπεια να αποτύχουν εμπορικά και τελικά, το συγκρότημα να διαλυθεί.

Ερχόμενοι στο "First Stop" διαπιστώνουμε πως η φωνή του Joe Lamont περιέχει αρκετά ερμηνευτικά στοιχεία από τον Lou Gramm των Foreigner και τον Mickey Thomas των Jefferson Starship και με την γλυκύτητα και το συναίσθημα που εκπέμπει πετυχαίνει να σαγηνεύει με τις ερμηνείες του τους φίλους της μελωδικής ροκ μουσικής. Ειδικά τραγούδια όπως "On The Line", "So Glad I Found You" και η μπαλάντα "The Way I Feel" που θυμίζει το "Waiting For A Girl Like You" απολαμβάνουμε ποιοτικό aor χωρίς υπερβολικούς μελοδραματισμούς. Στο "Who Do You Love" συμμετέχει στην σύνθεση η αμερικανίδα κιθαρίστρια και παραγωγός April Lawton των Ramatam. Το "Why" είναι ακόμη μία μπαλάντα στο γνώριμο ύφος των Foreigner και The Babys. Το "Underneath Your Make Up" ακολουθεί το ύφος ELO και Rick Springfield με τα δεύτερα φωνητικά να κλέβουν τις εντυπώσεις. Το ομότιτλο "Shelter" συνεχίζει στον ήχο των Loverboy/Foreigner με τα πλήκτρα του Peter Valentine να ξεχωρίζουν. Το "Tricks" πιθανόν να είναι η πιο αδύναμη στιγμή του άλμπουμ ενώ το "Foolish Lovers" aor-ίζει περιέχοντας ένα θαυμάσιο ρεφρέν. Ο επίλογος γράφεται με το "Because Of Love" που αντλεί την κύρια έμπνευσή του από το ντεμπούτο των Toto, με το δυνατό μπάσο του Bova να κάνει την σύνθεση πιο ελκυστική.

                                                                       "Secrets You Keep"

Μετά την αποτυχία των Shelter, ο Lamont (χωρίς το γράμμα "e" στο τέλος) αναζήτησε τον δικό του προσωπικό δρόμο αξιοποιώντας όσες γνωριμίες είχε κάνει όλο  το προηγούμενο χρονικό διάστημα στην μουσική βιομηχανία. Το 1985 κυκλοφορεί το πρώτο του και μοναδικό σόλο δίσκο με τίτλο "Secrets You Keep" από την εταιρεία Private I, η οποία συνδέεται με το CBS σε παραγωγή των Peter Bunetta (Tina Turner, Steve Goodman) και Rick Chudacoff (Robbie Dupree, Crackin'). Αρκετοί γνωστοί αξιόλογοι μουσικοί συμμετείχαν ως guest στο άλμπουμ, από τη σκηνή του LA Session συμπεριλαμβανομένων των Dann Huff, Vinnie Colaiuta, Alan Pasqua, Paulinho da Costa, Richard Gibbs και Larry Williams. Όλα τα κομμάτια αποπνέουν αυτόν τον μαγικό, ανεπανάληπτο ήχο και στυλ της δεκαετίας του '80, όπως το καταπληκτικά εναρκτήρια κομμάτια "Secrets You Keep" και "Νο Explanation". To "Heartbreak City" αντιγράφει τον Rod Stewart των '80s με την τραγουδίστρια Patty Smyth των Scandal να συνυπογράφει την σύνθεση ενώ το "One Rumor Too Many" κλέβει τις επιτυχημένες μελωδικές φόρμες του Desmond Child και έπεται το "The Wanting" που ακούγεται  ανάλαφρο με αρκετά ποπ στοιχεία.

Οι μπαλάντες "Total breakdown" και "Victims of Love" υπό άλλες συνθήκες θα είχαν γράψει ιστορία αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν το "Victims of Love" να την λατρέψουν οι Ασιάτες οπαδοί του είδους (ειδικά στις Φιλιππίνες) και να παραμένει το πιο γνωστό κομμάτι του Joe Lamont. To άλμπουμ κλείνει με το ανέμπνευστο "Sharks" και το εξαιρετικό "Enemy Lines" με τα δεύτερα γυναικεία φωνητικά να κυριαρχούν. Το "Secrets You Keep" κυκλοφόρησε μόνο σε βινύλιο, αλλά το 2010, το άλμπουμ επανακυκλοφόρησε σε CD από την Yesterrock, μια γερμανική δισκογραφική εταιρεία που ειδικεύεται σε επανεκδόσεις. Συνολικά, το "Secrets You Keep" του Joe Lamont είναι ένα νοσταλγικό και αξιέπαινο AOR άλμπουμ, που αναδεικνύει το ταλέντο του, ως τραγουδιστή που όσο και αν ακούγεται ξεπερασμένο στο σύνολό του αντέχει στη δοκιμασία του χρόνου.

                                                                               Soundtracks

Ο Lamont έγραψε και ερμήνευσε επίσης τραγούδια για διάφορες ταινίες τη δεκαετία του 1980 τα οποία είναι τα εξής:

Το 1984, ο Lamont εμφανίστηκε στο αρχικό soundtrack της ταινίας "Heavenly Bodies", με το τραγούδι του "Love Always Wins". Το 1985, ο Lamont έγραψε το τραγούδι "Fright Night", που ερμήνευσαν οι The J. Geils Band, για την ταινία 'Fright Night". Το 1986, το τραγούδι του "Quiet Cool" ήταν το θέμα της ομώνυμης ταινίας. Την επόμενη χρονιά, το "Quiet Cool" εμφανίστηκε επίσης στην ταινία τρόμου "A Nightmare on Elm Street 3". Το 1988, ένα άλλο τραγούδι που έγραψε και ερμήνευσε ο Lamont ήταν το "Pride and Joy" για τη συνέχεια "A Nightmare on Elm Street 4". Το τραγούδι, ωστόσο, δεν εμφανίστηκε στην κυκλοφορία του soundtrack της ταινίας. Επίσης, το 1988, στο soundtrack της ταινίας "Return of the Living Dead Part II" συμπεριλήφθηκε το τραγούδι "Flesh to Flesh".

Τέλος η μπαλάντα "Victims of Love", από το άλμπουμ "Secrets You Keep", έγινε τεράστια επιτυχία στις Φιλιππίνες και παραμένει δημοφιλές μέχρι σήμερα. Λόγω της δημοτικότητάς του, ο Lamont έχει ερμηνεύσει το "Victims of Love" στην τηλεόραση των Φιλιππίνων, σε εκπομπές όπως το Wowowee και έχει εμφανιστεί ακόμη και στις κοινότητες των Φιλιππίνων-Αμερικανών στις ΗΠΑ.

Φώτης Μελέτης