Magnum: "On a Storyteller's Night"

Θα είναι το ίδιο που ωρίμασε και τη βρετανική μπάντα. Όταν βρίσκεσαι στο χείλος του γκρεμού από οποιαδήποτε άποψη, τα αντανακλαστικά οξύνονται, το μυαλό καθαρίζει και είσαι έτοιμος να πάρεις τις αποφάσεις που πρέπει να πάρεις όποιες και να’ ναι το βάρος τους, σε όποιο δρόμο και να σε οδηγήσουν. Μια ίδια κατάσταση βρήκε τους Magnum κοντά στα μέσα των 80's. Ήδη τέσσερα άλμπουμ στην καμπούρα εκ των οποίων το τελευταίο τους "The Eleventh Hour" να φέρει την ταμπέλα του αποτυχημένου και την εταιρεία τους (Jet Records) να φέρει μεγάλη ευθύνη σ’ αυτό. Το 1983-84 και μετά τα όσα μύρια πέρασαν με την κυκλοφορία του "The 11th Hour" οι Magnum ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Είχε φτάσει η 11^η ώρα και για τους ίδιους.

Όχι ότι τα μέλη της θα πεινούσαν ή θα έμεναν άστεγοι. Κάποιοι μάλιστα είχαν ήδη βρει αλλού μια “στέγη”, ένα "αποκούμπι". Ο κημπορντίστας Mark Stanway εισχώρησεστο σχήμα που θα ονομάζονται λίγο αργότερα Grand Slam. Ήταν το project του Phil Lynott τη μετά Thin Lizzy εποχή και σε μια σχετικά πρόσφατη συνέντευξή του ο Stanway επαλήθευσε εμφατικά πως εκείνο το μαγικό καλοκαίρι του ’83 με τους Lynott, Sykes, Brian Downey, Doishe Nagle πέρα από το ότι ήταν μια φανταστική εμπειρία, δίπλα σε φανταστικούς μουσικούς, παίζοντας μπροστά σε φανταστικό κοινό, ναι, αυτή ήταν η δημιουργία των μετέπειτα Grand Slam.

Πίσω στους Magnum που άρχισαν να αποσυντίθενται με τον Kex Gorin να αποχωρεί και αυτός δίνοντας χέρι βοηθείαςστην περιοδεία του Robin George. Σειρά του τραγουδιστή Bob Catley που δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια ψάχνοντας το δικό του νησί για να "μπαρκάρει". Με λίγα λόγια σκόρπισαν όλοι στους πέντε ανέμους, ένα φυσιολογικό “πηγαινέλα” όταν είσαι εργαζόμενος και αγωνίζεσαι για τον επιούσιο και για να ταΐσεις την οικογένειά σου, να πληρώσειςδάνεια ή δε ξέρω γω τι.

Ο μόνος που έμεινε να οραματίζεται κάτι grande για τους Magnum ήταν ο κιθαρίστας τους Tony Clarkin ο οποίος στάθηκε βράχος τόσο σαν ιδρυτικό μέλος όσο και προς τον εαυτό του προερχόμενος από μύρια προβλήματα υγείας που τον τυραννούσαν εκείνη την εποχή. Δύσκολα τα πράματα επομένως. Επί της ουσίας το "On a storyteller's night" είναι παιδί του Clarkin αφού είναι ο μοναδικός συνθέτης του δίσκου!! Ενός δίσκου σωτήρα που πέτυχε να πάει σε άλλα επίπεδα τους Magnum και να τους αποφέρει τις περισσότερες πωλήσεις μέχρι και σήμερα!

Η μπάντα βέβαια έβαλε ομαδικά το χέρι στην τσέπη για να φτάσει στην ευόδωσή του το “On a Storytelle’s…”, κοντά στις δέκα χιλιάδες λίρες. Όλοι δηλώνουν πως το κλίμα ήταν ενθουσιώδες. Και πως να μην είναι όταν το όραμα του Clarkin δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης. Η αλήθεια είναι πως τα τραγούδια άλλαξαν πολλές φορές μορφή, μάρτυρας τα demo στην επετειακή έκδοση που κυκλοφόρησε για τα 20 χρόνια του άλμπουμ (π.χ. The Last Dance).

Το τελικό αποτέλεσμα αποθεωτικό. Ένα - δυο μήνες πριν την τελική κυκλοφορία, βγήκε στην αγορά το single "Just like an arrow" με το "Two Hearts" σαν συμπλήρωμα παρότι φώναζε από μακριά ότι θα μπορούσε να έχει κι’ αυτό το ρόλο ενός single. Οι Magnum απέδειξαν ότι ποτέ δεν ήταν μπάντα που έκανε παιχνίδι στα charts. Επόμενο ήταν το "Just like an arrow" να πατώσει.

Υπήρξε και δεύτερο “χτύπημα”, αυτή τη φορά το ομώνυμο τραγούδι. Επίσης αγκομάχησε στα chart. Το πιο ατμοσφαιρικό κομμάτι του 5^ου δίσκου σε στοιχειώνει με πολλούς τρόπους και στιχουργικά. "There's a chill wind at your back door" προειδοποιεί ο πάντα επιβλητικός Bob Catley που μπορεί να τραγουδήσει τον τηλεφωνικό κατάλογο και να σου σηκώσει την τρίχα κάγκελο. θατον προτιμούσα σε περισσότερες τέτοιες στιγμές. Οι ερμηνείες του και τα αφηγηματικά μέρη είναι το φόρτε του και θα τον ακολουθήσουν και στις solo προσπάθειες.

Το ότι τα single πάτωσαν δεν μειώνει στο ελάχιστο την αξία του "On a Storyteller's Night", που δοκιμάστηκε στο δρόμο και πάνω στη σκηνή ακόμα και την περίοδο που συνθέτονταν, ακόμα και πριν καν μπουν τζίφρες σε συμβόλαιο μενέα εταιρεία. Η φιλοσοφία του συγκροτήματος ήταν να το κάνει test drive σε διάφορα gig ακόμα και έξι μήνες πριν βγει στα δισκοπωλεία. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια απογείωση. Είναι ένα άλμπουμ που χτυπάει στο ρυθμό από δυο καρδιές για να παίξουμε και λίγο με το “Two Hearts”. Εμφανίζει μια διπροσωπία, είναι διπολικό με την καλή έννοια. Η μια πλευρά του σκιάζει με μια ανατριχίλαπου θα αναγνωρίσειςστο ομώνυμο κομμάτι, το μελαγχολικό αντίο του “The Last Dance”, το επικολυρικό "How Far Jesusalem" ή το βαρύθυμο "Les Morts Dansant". Η έτερη πλευρά έρχεται να σε βρει σαν το κύμα που σκάει στα βράχια, στολίζοντας με αισιόδοξα χρώματα μελωδικού rock (Just like an Arrow, Two Hearts, Before First Light, Steal your Heart).

Ο Bob Catley περιέγραψε τη φιλοσοφία που διακατείχε το γκρουπ έχοντας ως σκοπό τη γεφύρωση του πομπώδους στυλ των Magnum των earlyημερών με κάτι πιο εμπορικό και σύγχρονο για τα τότε δεδομένα. Εξάλλου και οι ίδιοι ήθελαν να αποφύγουν την σύνθεση ενός ακόμα "Chase the Dragon" (ο τρίτος δίσκος που είχε πουλήσει αλλά ήδη ακούγονταν δεινοσαυρικός).

Ο ρομαντισμός σε ματώνει βαθιά σαν βέλος στο "On a storyteller's night" είτε έχεις να αντιμετωπίσεις ανεκπλήρωτες αγάπες είτε να δοξάσεις ήρωες που έπεσαν στα πεδίο των μαχών. Υπάρχει φυσικά το "Les Morts Dansant" πουφέρνει ένα βάρος στο στήθος σου αναφερόμενο στη φρίκη του πολέμου και την λανθασμένη εκτέλεση πολλών Βρετανών στρατιωτών για δειλία ενώ οι ίδιοι υπέφεραν από μετατραυματικό στρες, τη γνωστή διαταραχή ονομασμένη αγγλιστί ως “Shell Shock”. Τιτλοφορούμενο αρχικά σαν "Cannon" προτιμήθηκε στο τέλος να μείνει με τη γαλλική ονομασία. Δυο χρόνια αργότερα θα διασκευάζονταν από την Patty Smyth στο πρώτο της σόλο άλμπουμμε τον τίτλο "Call to Heaven".

Οι Magnum το ’83 μετά την εμφάνισή τους στο Reading Festival έσπειραν φήμες διάλυσης για να αποκολληθούν από την προηγούμενη εταιρεία τους (Jet Records) που ταλανίζονταν από πολλών ειδών προβλήματα, μια κατάσταση που είχε πάρει τη μορφή άγκυρας που τους τράβαγε στο βυθό. Δε τα κατάφεραν απλώς αλλά για καλή τους τύχη έπεσαν πάνω σε ένα νέο μάνατζερ (Keith Baker) ο οποίος συνέβαλλε τα μέγιστα και ήταν καταλύτης στη μετέπειτα πορεία. Κατέληξαν να κυκλοφορήσουν το "On a storyteller's..." μέσω της πολυεθνικής Polydor (Γερμανία) και την Fm Records (Βρετανία).  Όχι και άσχημα για μια μπάντα έτοιμη να βαρέσει κανόνι.

Εκτός από τον μάνατζεροι Magnum έπιασαν το λαχείο και στον παραγωγό. Ο Kit Woolven έμαθε τα κατατόπια δίπλα στον Tony Visconti και τις πολλές γνωστές δουλειές που είχε κάνει ο θρυλικός παραγωγός με την Αυτού Εξοχότης David Bowie. Πρόσθεσε δίπλα και τις δικές του παραγωγές σε άλμπουμ των Thin Lizzy (Chinatown) και David Gilmour (AboutFace)και σε εκείνο το σημείο ήδη άστραφταν αρκετά παράσημα στο πέτο του. Όπως δήλωσε και σε παλιότερη συνέντευξή του ο Stanway (keyboards), οι Magnum στο στούντιο "χόρεψαν" πολύ με νέες τεχνολογίες και τεχνικές. Ήταν στο στούντιο των UB40 (Abattoir), ο λόγος που το πολυμελές reggae σχήμα βρίσκεται στα ευχαριστήρια credit.

Ένα τοσοδά παράδειγμα στο έπος που ανοίγει το άλμπουμ και που ονομάζεται "How far Jerusalem" χρησιμοποίησαν στα αρχικά λόγια του Catley ένα ειδικό εφέ ώστε ο ακροατής να καλυφθεί από το πρώτο λεπτό με το πέπλο της ατμόσφαιραςπου ήθελαν να επιβάλλουν. Την τεχνική την "έκλεψαν" από την γνωστή σε όλους ταινία τρόμου, τον "Εξορκιστή" (μπρρρρ)!!

Ένας ακόμα παράγοντας που περνούσε από την αρχή τα μηνύματα για τον αέρα που θα έπνεε στο δίσκο ήταν το εξώφυλλο. Ο μέγας αφηγητής Tony Clarkin έβαλε και εδώ το χεράκι του αφού σε συνεργασία με τον άριστο δημιουργό Rodney Matthews, σου περνάνε τα στοιχεία της ατμόσφαιρας από την πρώτη ματιά που θα πέσει πάνω του. Και ναι, νιώθεις έναν ηλεκτρισμό ολούθε στο "On a Storyteller's Night" δη στο ομώνυμο που σε μεταφέρει εκεί μπροστά στη θέρμη από το τεράστιο τζάκι, πλάι στα καλικατζάρια, να ακούς αδιανόητες ιστορίες με το σαγόνι σου πεσμένο και τα μάτια γουρλωτά.

Οι Magnum αρνήθηκαν να παραδώσουν τα όπλα, μια αποφασιστικότητα που τη συμμερίζεσαι σε όλη τη διάρκεια. “Keep your nightlight burning. I'll come through wind and rain” και η υπόσχεση δεν έπεσε κάτω. Έγινε πραγματικότητα. Ο πέμπτος δίσκος τους αποδείχθηκε ρυθμιστής  τόσο για το μακρινό τους μέλλον όσο και για τα κοντινά τους σχέδια. Ήταν τέτοια η επίδραση ώστε το 1985 συμπεριελήφθησαν στο "Monsters of Rock Festival", γύρισαν συναυλιακά δύο φορές το Νησί και θριάμβευσαν ως headliners στο Hammersmith. Η συνέχεια γνωστή με τους ίδιους να αποδεικνύουν το μεγαλείο τους μέχρι τα γεράματά τους με τον Tony Clarkin να μας αφήνει πρόσφατα στην ηλικία των 77 Μαΐων. Για άνθρωπο που το 1983 έπαθε καρδιακή προσβολή και ήταν σε πολύ σοβαρή κατάσταση,δεν τα πήγε καθόλου άσχημα. Αρνήθηκε να ζήσει σα θύμα. Ίππευσε ενάντια στον ισχυρό άνεμο, απέδειξε ότι είναι γεννημένος για να κερδίσει τη μάχη.

Γιώργος Γράντης