Image
Diamonds & Pearls 01-09-2025

Pretty Maids: Προβλέποντας το... "Future World"

Του Φώτη Μελέτη

Οι Pretty Maids σχηματίστηκαν το 1981 στο Χόρσενς της Δανίας αρχικά ως συγκρότημα διασκευών με προτίμηση στους Thin Lizzy, (πρώτο όνομα Pretty Panic) και με βασικό δημιουργό και συνθέτη τον κιθαρίστα Ken Hammer ο οποίος περιγράφει παρακάτω την αγάπη για το Ιρλανδέζικη μπάντα: "Οι Thin Lizzy ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, και ο Phil Lynott είναι για μένα φανταστικός συνθέτης αλλά κυρίως στιχουργός! Αλλά οι Deep Purple και οι Kiss ήταν μαζί μου σχεδόν σε όλη μου τη ζωή".

Η προσθήκη του Ronnie Atkins στα φωνητικά, έδωσε την υπόσταση που αναζητούσαν οι Pretty Maids ακολουθούμενος και εκείνος από τις ίδιες ροκ βάσεις με τον Ken Hammer. Σημαντικό όπλο για την φωνή του Ronnie Atkins ήταν ότι κατάφερνε να μεταλλάσει με άνεση την φωνή του από μελωδική σε wild και να ενθουσιάζει όσους τον άκουγαν.
"Τραγουδούσα από τότε που ήμουν παιδί, από 10 χρονών και πάντα ήμουν αυτός που τραγουδούσε στο σχολείο και στις εκκλησίες. Μεγάλωσα με όλο το glam περιεχόμενο, των Sweet, Slade, T. Rex και ανάλογους καλλιτέχνες και με επηρέασαν ώστε να θέλω να γίνω τραγουδιστής. Το πρώτο μου πραγματικά μεγάλο είδωλο ήταν ο Brian Connolly των Sweet και μετά άρχισα να ακούω περισσότερο τους Deep Purple, Led Zeppelin, Black Sabbath και όλους αυτούς. Πάντα ήθελα να λέω τραγούδια. Οι άνθρωποι με ρωτάνε μερικές φορές, γιατί συνεχίζεις και ασχολείσαι μ' αυτό τόσα χρόνια και τους απαντώ ότι, το θεωρώ προνόμιό μου, να ζω το παιδικό μου όνειρο".
 
Το 1983, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το πρώτο ομώνυμο EP τους με το όνομα Pretty Maids, κάνοντας αίσθηση στο Ηνωμένο Βασίλειο λόγω της πετυχημένης περιοδείας που έκαναν τότε. Το 1984 υπέγραψαν με την CBS Records στη Δανία, η οποία έκανε remix και επανακυκλοφόρησε το ομώνυμο EP τους και με διαφορετικό εξώφυλλο. Το 1984, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ τους, "Red, Hot and Heavy", και το μνημειώδες κομμάτι "Back to Back" έβαλαν γερά θεμέλια για την αναγνώριση και την εμπορική αποδοχή που θα ακολουθούσε. Οι Pretty Maids όμως δεν ήθελαν να μείνουν στα στενά όρια της Ευρώπης και έβαλαν υψηλότερους στόχους και ήθελαν να κατακτήσουν τις ΗΠΑ. Για να το πετύχουν αυτό, τρία χρόνια αργότερα, συνεργάστηκαν με τον σπουδαίο παραγωγό Eddie Kramer (Jimmy Hendrix, Kiss, Twisted Sister, Anthrax, κ.λπ.) καθώς και με τον Chris Isca για το επόμενο δίσκο τους το περίφημο "Future World". 
Οι Δανοί ως δηλωμένοι οπαδοί των Sabbath, Purple, Thin Lizzy και Kiss κυνήγησαν το όνειρο και τελικά το εκπλήρωσαν μόνο στη μία πλευρά του ατλαντικού (Ευρώπη) αλλά και στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου (Ιαπωνία).
Τον Απρίλιο οι Δανοί του 1987 κυκλοφορούν το "Future World" ηχογραφημένο στα Bearsville Studios της Νέας Υόρκης με στόχο την εμπορική αποδοχή από το Αμερικάνικο κοινό και όχι μόνο. Το άλμπουμ συνδυάζει ένα μείγμα μείγμα heavy κιθαριστών riffs, δυνατές ερμηνείες με AOR πλήκτρα δημιουργώντας έναν υψηλής ποιότητας μελωδικό ήχο και περιλαμβάνει αρκετούς hard rock ύμνους.
Κομβικό σημείο όπως προαναφέραμε και παραπάνω ήταν η επιλογή των παραγωγών η οποία ήταν αρκετά στοχευμένη ενώ ο συμπατριώτης τους Flemming Rasmussen με προϋπηρεσία σε  Metallica, Rainbowγια ανέλαβε την μίξη στα πιο heavy κομμάτια του άλμπουμ και ο Keith Olsen, για τα πιο μελωδικά κομμάτια ενώ ο Chris Isca, για την μπαλάντα του άλμπουμ.  Επιπλέον, για αυτό το άλμπουμ, άλλαξαν και μπασίστες, καθώς ο Allan Delong αντικατέστησε τον John Darrow ενώ έφυγε και ο κιθαρίστας Pete Collins αφήνοντάς μόνο του, τον Ken Hammer.

                                           

                                         Pretty Maids – Future World (1987)

– Future World:  Tο άλμπουμ ανοίγει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με το ομότιτλο κομμάτι που είναι μια πραγματική ωρολογιακή βόμβα και είναι αφιερωμένο στον Phil Lynott. Την ατμοσφαιρική εισαγωγή με τα πλήκτρα διαδέχεται η καταιγίδα, όπου κιθάρες του Ken Hammer και τα πλήκτρα του Alan Owen εναλλάσσονται σε απίθανες περίτεχνες ταχύτητες με τα τύμπανα του Phil Moorhead να προσθέτουν έναν εντελώς επιταχυνόμενο ρυθμό στην σύνθεση. Ο Ronnie Atkins απογειώνει σε ερμηνευτικό επίπεδο το κομμάτι αφού συνδυάζει εντυπωσιακά την αγριάδα με την μελωδικότητα.
"Where do we go
Where do we go from here
When do we finally disappear
Oh future world
There's nothing left to save
They blew it all away
Future world
Tonight we're riding on
The final escape"
– Loud ‘n’ Proud: Τρομερή εισαγωγή με τα πλήκτρα να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στο έπακρο. Ρεφρέν που ξεσηκώνει, κιθαριστικό σόλο που εντυπωσιάζει και ταχύτητες που δημιουργούν μία heavy πανδαισία. Κάπου στο βάθος μπορεί να ακούσετε και τον Graham Bonnet που συμμετέχει διακριτικά στο συγκεκριμένο κομμάτι.
– Love Games: Απολαυστική εισαγωγή με πλήκτρα και τις AOR μελωδίες να είναι κυρίαρχες σε όλη την σύνθεση και τα "γλυκά" φωνητικά του Ronnie Atkins να την κάνουν ακόμη πιο ελκυστική. Ένα από τα "κρυφά" κλειδιά για το πανέμορφο τελικό αποτέλεσμα είναι το μπάσο του Alan Delong και φυσικά το σόλο κιθάρας του Ken Hammer.
– Yellow Rain: Κορυφαία στιγμή του άλμπουμ που ξεκινά ήσυχα και λυρικά (θυμίζοντας πρώιμους Queensryche,) με την βαθιά φωνή του Ronnie Atkins να συναρπάζει. Η συνέχεια είναι δυναμική όπου οι ρυθμοί ανεβαίνουν κατακόρυφα με τις κιθάρες του Ken Hammer να εντυπωσιάζουν και την ερμηνεία του Ronnie Atkins να μεταλλάσσεται συνεχώς με στιχουργικές αναφορές 
στον πόλεμο του Βιετνάμ και την επιστροφή στρατιωτών που θεωρούνταν ήρωες κατά την αναχώρησή τους και εγκληματίες κατά την επιστροφή τους.
"War is a never-ending mission
You're just a pawn in a game
Where the number is your name
Left home as heroes
Fools when they returned
Blamed for all the damage
And the villages they burned
Betrayed by their leaders
Murderers they were called
Denounced as crazy maniacs
And locked behind the walls"
 
 – Rodeo: Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου μιας και περιλαμβάνει ένα εθιστικό μελωδικό κουπλέ που κορυφώνεται με ένα δυνατό ρεφρέν. Ο Ronnie Atkins βάζει μπόλικο συναίσθημα στην ερμηνεία, δημιουργώντας μελωδικές ροκ συγκινήσεις χαρίζοντας σε όλους μας, μία σαγηνευτική  hard rock σύνθεση.
"Life is a rodeo
Somebody makes it
Somebody don't
And even though
You feel like loosing
Don't ever let it go"
 
– We Come to Rock:  Σε πιο αργό και επικό τέμπο είναι ενορχηστρωμένη η εν λόγω σύνθεση με την φωνή βρυχηθμό του Ronnie Atkins εδώ να ακούγεται ξανά υπέροχη και περήφανη ενώ τα τα πλήκτρα του Stevie Owen εκρηγνύονται στοχευμένα τονίζοντας το πιασάρικο ρεφρέν. Κομμάτι για αρένες και μεγάλα στάδια ενώ στα δεύτερα φωνητικά συναντάμε πάλι τον Graham Bonnet (Rainbow, MSG).
– Needles in the Dark: Με έμμεσες στιχουργικές αναφορές στα ψέμματα των τηλεοπτικών media και με την εισαγωγή να θυμίζει το "Running with the Devil" των Van Halen, όλη η μπάντα συνεχίζει να αποδίδει με θαυμάσιο τρόπο σε πιο heavy και ταχύ τέμπο.
"I'm watching the screen
I hear what they say
But I don't believe
The words of today
Needles in the dark
There are needles in the dark
Needles in the dark
There are needles in the dark"
 
– Eye of the Storm: Αριστουργηματική μπαλάντα που συνδυάζει ολίγον το "Nobody's Fools" των Cinderella με το "Open Your Heart" των Europe. Ο Ronnie Atkins σκορπά ανατριχίλες και πιστεύω ότι από τις πιο αδικημένες φωνές του είδους.
– Long Way to Go: Με το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, η μπάντα βάζει το κερασάκι στην τούρτα περιλαμβάνοντας όλη την ξεσηκωτική hard rock μελωδικότητα σε έναν δίσκο που λατρεύτηκε από χιλιάδες οπαδούς και άλλαξε για πάντα την μουσική διαδρομή των Pretty Maids.
 
Το "Future World" είναι επομένως ένας δίσκος που πέτυχε, να τους βάλει δυνατά στο χάρτη της τότε hard n heavy μουσικής χωρίς όμως την αναγνώριση από το αμερικάνικο κοινό που επιθυμούσαν διακαώς αφού έφτασε  μόνο μέχρι το νο 165 του Billboard όμως σε Ευρώπη και Ιαπωνία η μπάντα απογειώθηκε σε όλους τους τομείς
Οι Δανοί συνέχισαν απτόητοι και τα επόμενα χρόνια να κυκλοφορούν σταθερά καλούς δίσκους, όπως και το "Jump the Gun" (1990), "Sin-Decade" (1992), "Stripped" (1993), "Scream" (1994), "Spooked' (1998) αλλά και την δεκαετίας 2010 - 2020 που κυκλοφόρησαν εξαιρετικούς δίσκους.
Μπορεί λοιπόν το "Future World" να μην είναι τόσο σκληρό αλλά είχε δημιουργήσει έναν ακρογωνιαίο λίθο που συνδυάζει έμπνευση, ενέργεια, μελωδία δίνοντάς του μία λάμψη που κρατά μέχρι και σήμερα.

 
Υ.Γ.1: Το φουτουριστικό εξώφυλλο ανήκει στον Joe Petagno (Led Zeppelin, Nazareth, Black Oak Arkansas, Sweet, Hawkwind, Motörhead).
Υ.Γ.2: Τα τραγούδια του άλμπουμ θεωρούνται διαχρονικοί ύμνοι που παραμένουν δημοφιλείς, οδηγώντας μάλιστα σε μια ειδική ζωντανή κυκλοφορία το 2018, με τίτλο "Maid In Japan – Back to the Future World".
Υ.Γ.3: Τον Μάιο του 2010 εν μέσω σκληρής καραντίντας, 28 Έλληνες μουσικοί με εμπνευστή τον Δημοσθένη Κωστόπουλο (κιθαρίστας των Acid Death) διασκεύασαν το “Future world” των Pretty Maids.
 
Φώτης Μελέτης