Image
Κριτικές 31-01-2018

The Poodles: "Prisma"

του Φώτη Μελέτη

Tα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ της μόδας τα άλμπουμ διασκευών είτε λόγω στέρησης έμπνευσης, είτε για να δικαιολογήσουν κάποιοι καλλιτέχνες τα συμβόλαιά τους ενώ υπάρχει και μια μικρή μερίδα που όντως δείχνει ότι θέλει να τιμήσει με τον δικό της τρόπο τα εφηβικά της ακούσματα.

Εδώ έχουμε λοιπόν τους Σουηδούς The Poodles οι οποίοι διασκευάζουν δέκα υποτίθεται αγαπημένες τους συνθέσεις όπου εκτός από τα κλασσικά ροκ άσματα που έχουν σημαδέψει γενιές και γενιές περιλαμβάνονται και μερικά εμπορικά ποπ-χορευτικά κομμάτια.
Το άλμπουμ ξεκινά με μία απρόσμενη για την επιλογή αλλά δυνατή διασκευή στο “Crazy Horses” των The Osmond Brothers στη πιο ροκ εκδοχή της ποπ μπάντας που μεγαλούργησε στα '60s και τα ‘70s και ακολουθεί το πασίγνωστο “Maniac” από την ταινία Flashdance σε μία αξιόλογη εκτέλεση.
Η συνέχεια αναήκει στο χορευτικό “Love Is Gone” (David Guetta, Chris Willis) που απλά δίνει μία πιο hard rock διάσταση ενώ το “It's No Good” των Depeche Mode είναι από τις πολύ καλές και όμορφες στιγμές του άλμπουμ.
Οι Swedish House Mafia είναι ένα σουηδικό συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής έχοντας κι αυτοί την τιμητική τους από τους The Poodles μιας και εκτελούν την επιτυχία τους “Don't You Worry” που είναι σίγουρα καλύτερα από το ανούσιο χορευτικό πρωτότυπο.
Έπονται στη συνέχεια τρεις κλασσικές διασκευές στα “Goodbye Yellow Brick Road” (Elton John) στο πιο δακρύβρεχτο, το “Call Me” (Blondie) στο πιο metal και το “Go Your Own Way” (Fleetwood Mac) χωρίς κάτι το ιδιαίτερο ενώ το περίφημο “Set Fire to the Rain” (Adele) ακούγεται συμπαθητικό.
Το άλμπουμ κλείνει με το “Soldiers of Fortune” των θρυλικών Deep Purple, σε μία μέτρια διασκευή αφήνοντας μία αίσθηση ότι η μπάντα πρέπει επειγόντως να ηχογραφήσει καινούργιο υλικό!

Φώτης Μελέτης