Helloween: Τα πιο αγαπημένα μας τραγούδια

03/10/2018

Κατηγορία: Rocktime Songs

7356

Το συγκρότημα από το Αμβούργο, είναι λίγο πολύ αρκετά γνωστό στους μεταλλικούς κύκλους και ιδιαίτερα αγαπητό στην χώρα μας. Περάσανε διάφορες περιόδους, άλλες εύκολες, άλλες δύσκολες φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να σκεφτούν να το διαλύσουν αλλά το πάλευαν πάντα και με σταθερή σύνθεση τα τελευταία χρόνια.

 

Mπορεί να μην φτάσουν λοιπόν στο σημείο που τα κατάφεραν με τους τρείς πρώτους τους δίσκους, όμως κανένας δεν μπορεί παρά να βγάλει το καπέλο στη παρέα του Wiki  που συνεχίζουν απτόητοι να δημιουργούν ωραία μουσική και να δίνουν καταπληκτικές συναυλίες. Μία φορά να τους δεις, αρκεί για να εθιστείς στο να θες να τους δεις ξανά και ξανά.
 Είναι πολύ δύσκολο με τόσα κομμάτια στο ενεργητικό τους, να επιλέξεις μονάχα 12 αδικώντας κάποια άλλα και αφήνοντας δίσκους εκτός λίστας.
Φυσικά η αχίλλειος πτέρνα (Chameleon) απουσιάζει, όχι γιατί είναι κακός δίσκος (έχει ωραία τραγούδια και αυτός), αλλά γιατί δεν είναι άλμπουμ που έπρεπε να κυκλοφορήσει κάτω από το όνομά Helloween. τους Ας δούμε όμως τώρα μερικές από τις στιγμές τους (με τυχαία σειρά) που αγαπήσαμε και τους έκαναν αυτό που είναι σήμερα.
 
01. If I Could Fly (The Dark Ride, 2000)
Ένα κομμάτι βγαλμένο μέσα από τον πιο ίσως σκοτεινό τους δίσκο. Το Dark Ride, ο Μιχαλάκης τον έχει απορρίψει πλέον σαν δίσκο και τον θεωρεί χειρότερο από το Chameleon λόγω του ότι διένυαν περίοδο κάμψης  και δοκίμασαν κάτι τέτοιο χωρίς όμως να τους βγει όπως επιθυμούσαν. Εγώ πάλι θεωρώ ότι έχει ωραία κομμάτια που θα μπορούσαν να παίζονται ζωντανά, όπως είναι αυτό.
 
02. Keeper Of The Seven Keys (Keeper Of The Seven Keys Pt II, 1988)

Keeper Of The Seven Keys Pt II λοιπόν. Ποιο κομμάτι να αφήσεις έξω και πιο να βάλεις εκτός; Όλο το άλμπουμ είναι ένα διαμάντι και ο καλύτερος τους δίσκος επί εποχής Michael Kiske. Ένα έπος με διάρκεια σχεδόν 14 λεπτά. Μια ιστορία που ολοκληρώνει το concept των Keeper δίσκων της πρώτης περιόδου.


03.I Want Out (Keeper Of The Seven Keys Pt II, 1988)
Επίσης ένα κομμάτι από το ίδιο άλμπουμ, πολύ αγαπητό στους φίλους τους και από τα τελευταία που γράφτηκαν με τον Kai Hansen στην σύνθεσή τους. Δυναμικό, πιασάρικο, εύθυμο και παίζεται τόσο από τους Helloween όσο και από την μπάντα του Hansen μετά την φυγή του, τους Gamma Ray.

04.Future World (Keeper Of The Seven Keys Pt I, 1987)
Από το πρώτο μέρος της ιστορία των Keeper. Και αυτό είναι πολύ αγαπητό στον κόσμο τους και δυσκολεύτηκα επίσης να διαλέξω τραγούδι μιας και έχει τόσες ωραίες συνθέσεις και αυτός, όχι όμως το ίδιο δυνατές σε σχέση με τον διάδοχό του. Επίσης παίζεται και από τα δύο συγκροτήματα στα live και είναι πολύ χαρακτηριστικό τραγούδι. Μελωδικό, χαρούμενο και με κολλητικό ρεφραίν.

05. Eagle Fly Free (Keeper Of The Seven Keys Pt II, 1988)
Πάμε πάλι στο δεύτερο μέρος των Keeper πάλι. Πρόκειται για το κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ μετά το εισαγωγικό Invitation. Δυνατές κιθάρες, μελωδικό, χαρούμενο και αυτό – εξάλλου τέτοια κομμάτια βγάζουν επί το πλείστον - . Kαι κάπου εδώ, θα κλείσω το κεφάλαιο με τα δύο πρώτα Keeper γιατί θα καταλήξει να υπάρχουν μόνο αυτά στην λίστα στο τέλος. Πρόκειται για το τελευταίο άλμπουμ με τον Kai Hansen  στην σύνθεση.

06. I Can (Better Than Raw, 1998)
Δυσκολεύτηκα πολύ να επιλέξω μεταξύ αυτού ή του Hey Lord. Προέρχεται από την δεύτερη περίοδο του σχήματος, η οποία δεν διήρκησε και τόσο πολύ. Πιασάρικο, μελωδικό  τραγούδι και σου δίνει δύναμη και κουράγιο ακούγοντας συνέχεια τη λέξη ICan στο ρεφραίν του.

07. As Long As I Fall (Gambling With The Devil, 2007)
Πάμε στην τρίτη περίοδο του σχήματος η οποία διατηρεί το ίδιο σχήμα από το 2005. Το άλμπουμ είναι δύσπεπτο σε γενικές γραμμές. Αυτό όμως είναι ένα τραγούδι στα κλασσικά στάνταρ τους και στο στυλ που τους έχουμε συνηθίσει. Κατάλληλο για συναυλίες και ξεσηκωτικό σε γενικές γραμμές.


08. The King For A 1000 Years (Keeper Of The Seven Keys Pt III – The Legacy, 2005)
Παρθενικός δίσκος για τον νεοεισαχθέντα Dani Loble στα τύμπανα. Αλλά επίσης είναι και η πρώτη σύνθεση που γράφεται εξ’ ολοκλήρου από όλα τα μέλη του συγκροτήματος. Συνεχίζει την ιστορία των Keeper άλμπουμ με την κληρονομιά που άφησαν κλείνοντας οριστικά(;) τον κύκλο τους. Επικό, μελωδικό, μεγάλο σε διάρκεια και με έναν Deris να δείχνει ότι μπορεί να τραγουδήσει ψηλά αφήνοντας άφωνους τους πάντες και κρίνοντάς το κομμάτι αντάξιο του να συγκαταλέγεται σε Keeper δίσκο.

09. Why? (Master Of the Rings, 1994)
Επίσης δυσκολεύτηκα πολύ και εδώ να διαλέξω μεταξύ αυτού και του “Sole Survivor, παρ’ όλα αυτά κατέληξα στο “Why?”.  Τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω τους, περιμένοντας την επόμενη κίνηση. Ο λόγος είναι οι συνεχόμενες αλλαγές στα μέλη σε σύντομα χρονικά διαστήματα και με αποκορύφωμα τον διωγμό του Kiske, παίρνοντας τον Andi Deris στην θέση του από τους Pink Cream 69. Ο χρόνος έδειξε ότι ήταν σοφή κίνηση αν και όλοι μας θα θέλαμε τον Μιχαλάκη πίσω από το μικρόφωνο. Βλέποντας όμως την μετέπειτα πορεία τους, δείχνουν ότι ήθελαν αλλαγή και αυτή δυστυχώς ή ευτυχώς δεν τους την έδινε ο Michael.  Φοβερό κομμάτι και σημαία για την τρίτη, φωνητικά, περίοδο στο σχήμα.

10. The Time Of The Oath (The Time Of The Oath, 1996)
Αφού πέρασε η δοκιμασία με την αλλαγή φωνής και ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να αποδέχεται τον Andi πήγαν στο επόμενο βήμα. Δύσκολη επιλογή το συγκεκριμένο κομμάτι και ο λόγος που βρίσκεται εδώ καταλαμβάνοντας την θέση κάποιου άλλου είναι γιατί είναι απόλυτα καθηλωτικό από όλες τις πλευρές του. Σοβαρό, δυναμικό, μετρημένο και… …προφητικό.

11. Number One (Pink Bubbles Go Ape, 1991)
Ένα τραγούδι από τον προτελευταίο δίσκο με τον Michael Kiske στα φωνητικά. Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια τους από έναν αγαπημένο μου δίσκο τους. Νομίζω πως το άλμπουμ είναι αδικημένο και πιθανώς με άλλη παραγωγή να έδειχνε τι αξίζει. Κινείται στα γνωστά μονοπάτια που τους μάθαμε, με την διαφορά ότι άρχισε να φαίνεται η αλλαγή που επιδίωκαν σαν σχήμα. Επίσης υπήρχαν αλλαγές στα μέλη με τον ντράμερ Ingo Schwichtenberg να αυτοκτονεί 2 χρόνια μετά, τον Hansen να αποχωρεί, άφησαν τον Groskopf και τον Wiki να κοιτάζουν τις επόμενες κινήσεις τους καθώς οι μετοχές έπεφταν σιγά σιγά. Προσπάθησαν να κρατήσουν τη σύνθεση με τον Kiske, αλλά όπως θα ακούσετε και στον επόμενο δίσκο Chamelen ,αυτό δεν δούλεψε τελικά, καταλήγοντας σε μόνιμους καυγάδες και γκρίνια. Για την ιστορία στις κιθάρες ήρθε ο Ronalnd Grapow ενώ τα τύμπανα αργοότερα, ανέλαβε ο Uli Kush.

12. Hell Was Made In Heaven (Rabbit Don’t come Easy, 2003)
Ναι το ξέρω, απουσιάζει το Walls Of Jericho  και το Ride The Skyπου ήταν και το ξεκίνημά τους, αλλά θα καταλήγαμε στο τέλος να μιλάμε μόνο για την πρώτη εποχή με Kiske και Hansen. Θα μπορούσε στην θέση του να βρίσκεται οποιοδήποτε άλλο κομμάτι. Πήρε όμως θέση γιατί ήταν άλλο ένα κομβικό σημείο για τους Helloween. Έμειναν χωρίς ντράμερ από το 2001 και δεν είχαν βρει αντικαταστάτη μόνιμο. Έτσι ο δίσκος ηχογραφήθηκε με secessionists. Θα δούμε να κάνει παρέλαση ο Mark Cross (Ian Gillan, Firewinf, Kingdom Come etc), ο Stefan Scharzmann (Accept, U.D.O., Running Wild etc) και ο Mickey Dee (ναι αυτός των Motorhead, King Diamond, Don Dokken etc). Στο συγκεκριμένο τραγούδι, στα τύμπανα ακούμε τον Mickey Dee


 + 1 White Room (Metal Juke Box, 1999)
Ένα κομμάτι σαν σφήνα μιας και μου αρέσουν πολύ οι διασκευές, αλλά οι επιτυχημένες. Το άλμπουμ είναι αφιερωμένο σε διασκευές συγκροτημάτων που αγαπάνε. Το White Room πέραν του ότι το αγαπώ πολύ σαν τραγούδι, θαρρώ πως είναι και το πιο ωραίο μέσα από αυτόν τον δίσκο. Δίσκος καθόλου αμελητέος αλλά όχι και από τους πρώτους που πρέπει να ακούσει κανείς για να ασχοληθεί με τους Helloween.

Γιώργος Βαλιμίτης