Tuesday
23Oct
Το Σάββατο της 20ης Οκτωβρίου βρέθηκα στο "συναυλιακό" χώρο του Crow Club της οδού Μιχαλακοπούλου για το show των Σουηδών Treat που ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Για τους Σουηδούς μελωδικούς hard rockers, άνοιξαν οι δικοί μας Kingdragon. Έχει γίνει συνήθειο, απ' ότι φαίνεται, να "ανηφορίζουμε" τη Μιχαλακοπούλου τελευταία. Το Crow Club μας έχει γίνει "δεύτερο σπίτι" με τη συχνότητα των live που πραγματοποιούνται εκεί, γεγονός που μόνο ως θετικό μπορεί να ληφθεί. Βραδάκι Σάββατου, ελαφρώς υγρό θα έλεγα, και στηνόμαστε απ' έξω περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες. Η απορία από φίλους και γνωστούς μου διπλή. Τι προσέλευση θα έχει η συναυλία και τι ακριβώς κάνω εγώ εκεί… Μα… ναι… είχαν δίκιο… και θα εξηγήσω στο τέλος!!
Στις 20:20 και κάτι οι πόρτες του Crow Club άνοιξαν και λίγο αργότερα οι Kingdragon, άνοιξαν τη βραδιά γεμάτοι ενέργεια και ζωντάνια με το μελωδικό hard & heavy ήχο τους και ένα set βασισμένο στο τελευταίο και ιδιαίτερα αγαπημένο για όσους γνωρίζουν album τους "Hide The Sun", προετοιμάζοντας το έδαφος σε ένα κοινό που όσο πέρναγε η ώρα αυξανόταν (αν και όχι τόσο ικανοποιητικά).
Ο Γιώργος Ασπιώτης που βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο της μπάντας (ex-Raw Silk, ex-Spitfire) μας επιφύλασσε μια ιδιαίτερη έκπληξη παρουσιάζοντας για το εν λόγω live τον εξαιρετικό Ανδρέα Μουζάκη (Διονύσης Σχοινάς, Καίτη Γαρμπή μεταξύ άλλων) στα τύμπανα που κρατώντας τον ρυθμό στις hard rock συνθέσεις των Kingdragon, τις εκτέλεσε με ιδιαίτερο πάθος και ενέργεια και παρουσίασε και ένα πολύ ενδιαφέρον old school σολάρισμα αντικαθιστώντας τον αεικίνητο αλλά πάσχοντα από τενοντίτιδα George Joe Papazoglou. Για τα πενήντα περίπου λεπτά που κράτησε η εμφάνιση τους, η 4μελής (λίγο ενοχλητικά τα προηχογραφημένα φωνητικά και πλήκτρα αφού υπάρχουν τόσο εξαιρετικοί έλληνες πληκτράδες και η φωνή του Γιώργου είναι σε εξαιρετική φόρμα, αλλά η μπάντα γνωρίζει καλύτερα.).
Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2006 και στο παρελθόν έχει εμφανιστεί με μεγάλη επιτυχία δίπλα σε σημαντικά συγκροτήματα όπως είναι οι Gotthard, Firehouse, House of Lords και FM, H.e.a.t, Eclipse, Dare και Thunder και σε festivals όπως το Hard Rock Hell (UK) επέδειξε μία καλοπροβαρισμένη μουσικότητα και ενέργεια ασίγαστη με τον Αναστάση Φραγκόπουλο στην κιθάρα και τον Παναγιώτη Ζουβελο στο μπάσο.
Με χαρά πρόσεξα αρκετούς φίλους της μπάντας να τραγουδούν τους στίχους και κυρίως στα αγαπημένα μου κομμάτια από τον δίσκο, το "Victim of Love" και "Dreams are Broken".
Setlist: Bridge of War, Last Time, Hide the Sun, Burn it Down, Victim of Love, Dreams are Broken, Asian Star, Man of Yesterday.
Με το πέρας της εμφάνισης των Kingdragon, τεχνικοί και βοηθοί παραγωγής ξεχύθηκαν στο stage για να μαζέψουν τον εξοπλισμό της ελληνικής μπάντας και φρόντισαν να είναι όλα έτοιμα για τη "σουηδέζικη θεραπεία". Κάποια στιγμή οι ετοιμασίες τελειώνουν, τα φώτα χαμηλώνουν, οι Treat διασχίζουν το κοινό που συγκεντρώθηκε και εμφανίζονται στη σκηνή ξεσηκώνοντας το κοινό με το εξαιρετικό "Skies of Mongolia" το οποίο είναι ότι πρέπει για ξεκίνημα – έχει όμορφη εισαγωγή, keyboards, σολο κιθάρας με whammy, φωνητικά.
Όλα, από τον εξίσου εντυπωσιακό δίσκο "Coup de Grace"!!! Δεν ξέρω ποιος το σκέφτηκε, πάντως σίγουρα πρόκειται για πολύ έξυπνη κίνηση μια και ο κόσμος αρχίζει να τραγουδά μαζί με την μπάντα το κομμάτι, ενώ δημιουργήθηκε η κατάλληλη uplifting ατμόσφαιρα μέχρι και το τέλος της συναυλίας που συνεπήρε και την μπάντα.
Εν μέσω αλαλαγμών και χειροκροτημάτων οι σουηδοί μελωδκοροκάδες συνεχίζουν με το "Nonstop Madness" που συνεχίζει το δυναμικό tempo groove της μπάντας, το οποίο δίνει τη σειρά του στο πιο στυλιζαρισμένο "Best of Enemies" από τον τελευταίο δίσκο τους και το κοινό έχει ζεσταθεί για τα καλά.
Ο Robert Ernlund ( ο Ozzy-σε κινήσεις- του μελωδικού χώρου) είναι σε εξαιρετική φόρμα με πεντακάθαρη φωνή, ενώ πειράζει συνέχεια το κοινό και το παρακινεί να τραγουδάει μαζί του. Το set απογειώνεται ακόμη με το "Ready for The Taking" και το Crow Club να συμμετέχει σύσσωμο.
Η μπάντα συνέχισε με άλλα δύο all time classic songs τα "Inferno", "Ghost of Graceland", και συνεχίζει με groovy hard rock κομμάτια, όπως τα "Riptide", "We Own The Night", "Papertiger".
Και στη συνέχεια η κιθάρα αυτή τη φορά ξεκινά να παίζει το εμβληματικό "Party All Over", ο παλμός του γκρουπ δεν έχει μειωθεί στο ελάχιστο, ο Ernlund συνεχίζει να αστεία του με τον κόσμο και φτάνει η ώρα για το αγαπημένο μου "Rose Of Jericho" από τον τελευταίο δίσκο με τον Anders "Gary" Wikström να παίζει δεξιοτεχνικά την κιθάρα με άλλες τρεις κομματάρες, τα "Roar", "Get you On the Run", "Conspiracy" που σηματοδοτούν και το τέλος του βασικού setlist.
Με τον κόσμο να παραληρεί η μπάντα παραμένει στην σκηνή για το encore και ξεκινά με το "Progenitors", συνεχίζει με το "Build The Love" σε ultra-γκαζωμένη βερσιόν ενώ μας αποχαιρετούν με το "World Of Promises" με το οποίο συνηθίζουν να κλείνουν τις συναυλίες τους τα τελευταία 10 περίπου χρόνια.
Και κάπως έτσι έλαβε τέλος η πρώτη εμφάνιση των σουηδών βετεράνων στην Ελλάδα. Μια υποδειγματική εμφάνιση από μια μπάντα που παίζει καθαρόαιμο μελωδικό hard rock με το παλιό τρόπο: χωρίς προηχογραφημένα backing tracks, χωρίς 7-χορδες κιθάρες, χωρίς amp simulators, χωρίς υπερβολές.
Οι Treat έπαιξαν για εμάς, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, σε μια πολύ "τίμια" εμφάνιση, με τον "μεσαίο" μελωδικότατο σκανδιναβικό τους ήχο και τα πολύ όμορφα θετικά του vibes. Αυτό που μου αρέσει ως επί το πλείστον στις σουηδικές μπάντες που έχω δει ζωντανά, είναι η "ειλικρίνεια" με την οποία παίζουν τη μουσική τους, χωρίς να προσπαθούν να προβάλουν τη εικόνα του "σκληρού" rocker, χωρίς βρισιές (you are fucking awesome κλπ), χωρίς να χρειάζεται καν να προσπαθήσουν για να σε πείσουν.
Και αυτό συμβαίνει γιατί το πιστεύουν οι ίδιοι, γιατί έχουν περάσει "δια πυρός και σιδήρου", και αυτό που κάνουν μπροστά σου είναι να σου παίζουν με μουσική τη ζωή τους. Μεγάλοι μουσικοί "αφανείς ήρωες"(που λέει ο λόγος.) της βραδιάς ο Pontus Egberg και ο Jamie Borger ενώ γενικά οι Treat βγήκαν με solid ήχο και δεν άφησαν την παραμικρή αμφιβολία για την εκτελεστική τους αρτιότητα και το πλέριο μουσικό τάλαντο τους.
Κλείνοντας, θα έλεγα πως η παρθενική εμφάνιση των Treat στην Ελλάδα άφησε ΑΡΙΣΤΕΣ εντυπώσεις. Κατά τη γνώμη μου το setlist ήταν μοιρασμένο ομοιόμορφα μια και τα κομμάτια από τον τελευταίο άψογο δίσκο τους, το "Tunguska", που δίκαια αποτελούσαν σχεδόν το μισό πρόγραμμα, καθώς πρόκειται για δισκάρα και ο κόσμος ήδη γνώριζε και τραγούδησε τις συνθέσεις, χωρίς να παραληφθούν οι ύμνοι του παρελθόντος που μου έφεραν δάκρυα στα μάτια περιμένοντας την στιγμή αυτή στην Ελλάδα μας μετά από 30 περίπου χρόνια -εντάξει η πρώτη φορά στο Monsters of Rock στα 1988 που άνοιξαν το "μουσικό δρώμενο" και έπαιξαν ύμνους, όπως τα "Sole Survivor, Get You on the Run, The Winner, World of Promises, Outlaw, You're the One I Want, Dancin' on the Edge" αλλά και η ανατριχίλα που αισθάνθηκα το βράδυ της 23ης του Απρίλη όταν στο Live Club, Trezzo sull'Adda, της Ιταλίας (Μιλάνο) και συγκεκριμένα στο Frontiers Rock Festival 2016- δεν συγκρίνονται.
Η μπάντα έπαιξε με σεβασμό προς το κοινό, σε ένα χώρο που είχε τον καλύτερο ήχο(Αντρέας Γιαννόπουλος rules!!), τουλάχιστον για ένα τέτοιο act, και πιστεύω πως χάρισε πραγματικά μια πολύ καλή βραδιά σε όσους παραβρέθηκαν.
Απλά αυτά τα 130 άτομα είμαστε που γουστάρουμε αυτή τη μουσική στην πρωτεύουσα φίλοι μου αγαπημένοι Σάκη, Γιάννη, Δημήτρη και Γιώργο…
Να επισημάνουμε την άψογη τήρηση του ωραρίου, την επισήμανση από το μικρόφωνο προς τους θεριακλήδες Έλληνες του "γίγαντα" Άλεξ Πολίτη και τον σεβασμό που τήρησαν (σχεδόν) ΟΛΟΙ οι παριστάμενοι καπνιστές καθώς και τον αεικίνητο συνδιοργανωτή της συναυλίας George Joe Papazoglou. Και επειδή τα ωραία θα συνεχιστούν …καλή αντάμωση με τους White Widdow!!!
Set list: Skies of Mongolia, Nonstop Madness, Best of Enemies, Ready for The Taking, Inferno, Ghost of Graceland, Riptide, We Own The Night, Papertiger, Party All Over, Rose Of Jericho, Roar, Get you On the Run, Conspiracy, Progenitors, Build The Love, World Of Promises.
Νότης "Papertiger"Γκιλλανίδης
Στις 20:20 και κάτι οι πόρτες του Crow Club άνοιξαν και λίγο αργότερα οι Kingdragon, άνοιξαν τη βραδιά γεμάτοι ενέργεια και ζωντάνια με το μελωδικό hard & heavy ήχο τους και ένα set βασισμένο στο τελευταίο και ιδιαίτερα αγαπημένο για όσους γνωρίζουν album τους "Hide The Sun", προετοιμάζοντας το έδαφος σε ένα κοινό που όσο πέρναγε η ώρα αυξανόταν (αν και όχι τόσο ικανοποιητικά).
Ο Γιώργος Ασπιώτης που βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο της μπάντας (ex-Raw Silk, ex-Spitfire) μας επιφύλασσε μια ιδιαίτερη έκπληξη παρουσιάζοντας για το εν λόγω live τον εξαιρετικό Ανδρέα Μουζάκη (Διονύσης Σχοινάς, Καίτη Γαρμπή μεταξύ άλλων) στα τύμπανα που κρατώντας τον ρυθμό στις hard rock συνθέσεις των Kingdragon, τις εκτέλεσε με ιδιαίτερο πάθος και ενέργεια και παρουσίασε και ένα πολύ ενδιαφέρον old school σολάρισμα αντικαθιστώντας τον αεικίνητο αλλά πάσχοντα από τενοντίτιδα George Joe Papazoglou. Για τα πενήντα περίπου λεπτά που κράτησε η εμφάνιση τους, η 4μελής (λίγο ενοχλητικά τα προηχογραφημένα φωνητικά και πλήκτρα αφού υπάρχουν τόσο εξαιρετικοί έλληνες πληκτράδες και η φωνή του Γιώργου είναι σε εξαιρετική φόρμα, αλλά η μπάντα γνωρίζει καλύτερα.).
Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2006 και στο παρελθόν έχει εμφανιστεί με μεγάλη επιτυχία δίπλα σε σημαντικά συγκροτήματα όπως είναι οι Gotthard, Firehouse, House of Lords και FM, H.e.a.t, Eclipse, Dare και Thunder και σε festivals όπως το Hard Rock Hell (UK) επέδειξε μία καλοπροβαρισμένη μουσικότητα και ενέργεια ασίγαστη με τον Αναστάση Φραγκόπουλο στην κιθάρα και τον Παναγιώτη Ζουβελο στο μπάσο.
Με χαρά πρόσεξα αρκετούς φίλους της μπάντας να τραγουδούν τους στίχους και κυρίως στα αγαπημένα μου κομμάτια από τον δίσκο, το "Victim of Love" και "Dreams are Broken".
Setlist: Bridge of War, Last Time, Hide the Sun, Burn it Down, Victim of Love, Dreams are Broken, Asian Star, Man of Yesterday.
Με το πέρας της εμφάνισης των Kingdragon, τεχνικοί και βοηθοί παραγωγής ξεχύθηκαν στο stage για να μαζέψουν τον εξοπλισμό της ελληνικής μπάντας και φρόντισαν να είναι όλα έτοιμα για τη "σουηδέζικη θεραπεία". Κάποια στιγμή οι ετοιμασίες τελειώνουν, τα φώτα χαμηλώνουν, οι Treat διασχίζουν το κοινό που συγκεντρώθηκε και εμφανίζονται στη σκηνή ξεσηκώνοντας το κοινό με το εξαιρετικό "Skies of Mongolia" το οποίο είναι ότι πρέπει για ξεκίνημα – έχει όμορφη εισαγωγή, keyboards, σολο κιθάρας με whammy, φωνητικά.
Όλα, από τον εξίσου εντυπωσιακό δίσκο "Coup de Grace"!!! Δεν ξέρω ποιος το σκέφτηκε, πάντως σίγουρα πρόκειται για πολύ έξυπνη κίνηση μια και ο κόσμος αρχίζει να τραγουδά μαζί με την μπάντα το κομμάτι, ενώ δημιουργήθηκε η κατάλληλη uplifting ατμόσφαιρα μέχρι και το τέλος της συναυλίας που συνεπήρε και την μπάντα.
Εν μέσω αλαλαγμών και χειροκροτημάτων οι σουηδοί μελωδκοροκάδες συνεχίζουν με το "Nonstop Madness" που συνεχίζει το δυναμικό tempo groove της μπάντας, το οποίο δίνει τη σειρά του στο πιο στυλιζαρισμένο "Best of Enemies" από τον τελευταίο δίσκο τους και το κοινό έχει ζεσταθεί για τα καλά.
Ο Robert Ernlund ( ο Ozzy-σε κινήσεις- του μελωδικού χώρου) είναι σε εξαιρετική φόρμα με πεντακάθαρη φωνή, ενώ πειράζει συνέχεια το κοινό και το παρακινεί να τραγουδάει μαζί του. Το set απογειώνεται ακόμη με το "Ready for The Taking" και το Crow Club να συμμετέχει σύσσωμο.
Η μπάντα συνέχισε με άλλα δύο all time classic songs τα "Inferno", "Ghost of Graceland", και συνεχίζει με groovy hard rock κομμάτια, όπως τα "Riptide", "We Own The Night", "Papertiger".
Και στη συνέχεια η κιθάρα αυτή τη φορά ξεκινά να παίζει το εμβληματικό "Party All Over", ο παλμός του γκρουπ δεν έχει μειωθεί στο ελάχιστο, ο Ernlund συνεχίζει να αστεία του με τον κόσμο και φτάνει η ώρα για το αγαπημένο μου "Rose Of Jericho" από τον τελευταίο δίσκο με τον Anders "Gary" Wikström να παίζει δεξιοτεχνικά την κιθάρα με άλλες τρεις κομματάρες, τα "Roar", "Get you On the Run", "Conspiracy" που σηματοδοτούν και το τέλος του βασικού setlist.
Με τον κόσμο να παραληρεί η μπάντα παραμένει στην σκηνή για το encore και ξεκινά με το "Progenitors", συνεχίζει με το "Build The Love" σε ultra-γκαζωμένη βερσιόν ενώ μας αποχαιρετούν με το "World Of Promises" με το οποίο συνηθίζουν να κλείνουν τις συναυλίες τους τα τελευταία 10 περίπου χρόνια.
Και κάπως έτσι έλαβε τέλος η πρώτη εμφάνιση των σουηδών βετεράνων στην Ελλάδα. Μια υποδειγματική εμφάνιση από μια μπάντα που παίζει καθαρόαιμο μελωδικό hard rock με το παλιό τρόπο: χωρίς προηχογραφημένα backing tracks, χωρίς 7-χορδες κιθάρες, χωρίς amp simulators, χωρίς υπερβολές.
Οι Treat έπαιξαν για εμάς, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, σε μια πολύ "τίμια" εμφάνιση, με τον "μεσαίο" μελωδικότατο σκανδιναβικό τους ήχο και τα πολύ όμορφα θετικά του vibes. Αυτό που μου αρέσει ως επί το πλείστον στις σουηδικές μπάντες που έχω δει ζωντανά, είναι η "ειλικρίνεια" με την οποία παίζουν τη μουσική τους, χωρίς να προσπαθούν να προβάλουν τη εικόνα του "σκληρού" rocker, χωρίς βρισιές (you are fucking awesome κλπ), χωρίς να χρειάζεται καν να προσπαθήσουν για να σε πείσουν.
Και αυτό συμβαίνει γιατί το πιστεύουν οι ίδιοι, γιατί έχουν περάσει "δια πυρός και σιδήρου", και αυτό που κάνουν μπροστά σου είναι να σου παίζουν με μουσική τη ζωή τους. Μεγάλοι μουσικοί "αφανείς ήρωες"(που λέει ο λόγος.) της βραδιάς ο Pontus Egberg και ο Jamie Borger ενώ γενικά οι Treat βγήκαν με solid ήχο και δεν άφησαν την παραμικρή αμφιβολία για την εκτελεστική τους αρτιότητα και το πλέριο μουσικό τάλαντο τους.
Κλείνοντας, θα έλεγα πως η παρθενική εμφάνιση των Treat στην Ελλάδα άφησε ΑΡΙΣΤΕΣ εντυπώσεις. Κατά τη γνώμη μου το setlist ήταν μοιρασμένο ομοιόμορφα μια και τα κομμάτια από τον τελευταίο άψογο δίσκο τους, το "Tunguska", που δίκαια αποτελούσαν σχεδόν το μισό πρόγραμμα, καθώς πρόκειται για δισκάρα και ο κόσμος ήδη γνώριζε και τραγούδησε τις συνθέσεις, χωρίς να παραληφθούν οι ύμνοι του παρελθόντος που μου έφεραν δάκρυα στα μάτια περιμένοντας την στιγμή αυτή στην Ελλάδα μας μετά από 30 περίπου χρόνια -εντάξει η πρώτη φορά στο Monsters of Rock στα 1988 που άνοιξαν το "μουσικό δρώμενο" και έπαιξαν ύμνους, όπως τα "Sole Survivor, Get You on the Run, The Winner, World of Promises, Outlaw, You're the One I Want, Dancin' on the Edge" αλλά και η ανατριχίλα που αισθάνθηκα το βράδυ της 23ης του Απρίλη όταν στο Live Club, Trezzo sull'Adda, της Ιταλίας (Μιλάνο) και συγκεκριμένα στο Frontiers Rock Festival 2016- δεν συγκρίνονται.
Η μπάντα έπαιξε με σεβασμό προς το κοινό, σε ένα χώρο που είχε τον καλύτερο ήχο(Αντρέας Γιαννόπουλος rules!!), τουλάχιστον για ένα τέτοιο act, και πιστεύω πως χάρισε πραγματικά μια πολύ καλή βραδιά σε όσους παραβρέθηκαν.
Απλά αυτά τα 130 άτομα είμαστε που γουστάρουμε αυτή τη μουσική στην πρωτεύουσα φίλοι μου αγαπημένοι Σάκη, Γιάννη, Δημήτρη και Γιώργο…
Να επισημάνουμε την άψογη τήρηση του ωραρίου, την επισήμανση από το μικρόφωνο προς τους θεριακλήδες Έλληνες του "γίγαντα" Άλεξ Πολίτη και τον σεβασμό που τήρησαν (σχεδόν) ΟΛΟΙ οι παριστάμενοι καπνιστές καθώς και τον αεικίνητο συνδιοργανωτή της συναυλίας George Joe Papazoglou. Και επειδή τα ωραία θα συνεχιστούν …καλή αντάμωση με τους White Widdow!!!
Set list: Skies of Mongolia, Nonstop Madness, Best of Enemies, Ready for The Taking, Inferno, Ghost of Graceland, Riptide, We Own The Night, Papertiger, Party All Over, Rose Of Jericho, Roar, Get you On the Run, Conspiracy, Progenitors, Build The Love, World Of Promises.
Νότης "Papertiger"Γκιλλανίδης
// Τελευταία Νέα
-
Deep Purple: Ακούστε το ολοκαίνουργιο τραγούδι
Στις 19 Ιουλίου oι θρυλικοί Deep Purple κυκλοφορούν νέο δίσκο...
-
Πέθανε ο κιθαρίστας Robin George
Δυστυχώς έφυγε από την ζωή σε ηλικία 68 ετών ο σπουδαίος...
-
Billy Idol: Ακούστε ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι από την επετειακή έκδοση του "Rebel Yell"
Κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες η επετειακή έκδοση του ...
-
Bernie Tormé:Ενδιαφέρουσα box set κυκλοφορία
O σπουδαίος Ιρλανδός κιθαρίστας Bernie Tormé με προϋπηρεσία...
-
Alcatrazz: Εξαιρετική box set κυκλοφορία
Στις 31 Μαΐου κυκλοφορεί το τετραπλό box set των Alcatrazz με τί...
-
-
The Boyscout: Τραγούδι αφιερωμένο στους Bon Jovi
Ο Γερμανός ρόκερ MANUEL MIJALKOVSKI (γεννημένος στην πρώην Γιου...
