Tuesday
3Nov
Ghostdance The Band/Rusty Bones/Vegan Mosquitoes @ Holy Wood (live report)
Δημοσιεύθηκε από:
03/11/2015
4284
Βραδιά υπνωτισμένη με την ψύχρα του φθινοπώρου. Τα τυροπιττάδικα, οι καφετέριες και τα γυράδικα στη Δάφνη μέσα την μουδιασμένη νηνεμία της Παρασκευής, με τους θαμώνες αραιούς και κουμπωμένους.
Η πρωτεύουσα της κρίσης. Πάνω στη Βουλιαγμένης, το συναυλιακό ανάχωμα στη δυσθυμία. Για τους περίπου 200 που ήρθαν στο "Holy Wood" την προτελευταία βραδιά του Οκτώβρη, η πιο λειτουργική απάντηση σ΄όλα αυτά βρίσκεται στο ζωντανό ροκ. Ευτυχώς.
Τα Xορτοφάγα Kουνούπια άνοιξαν τη βραδιά λίγο μετά τις 10:30. Από το πρώτο κομμάτι έδειξαν ότι θα είναι -αν τα πράγματα εξελιχθούν φυσιολογικά- ένα όνομα που θα απασχολήσει θετικά τη σκηνή τα επόμενα χρόνια. Η μπάντα σαν έτοιμη από καιρό έδωσε στο κοινό με το παραπάνω την ώθηση που χρειάζεται κάθε συναυλικό γεγονός. Παίζουν μαζί μόλις ένα χρόνο τώρα, κι όμως το δέσιμο και ο σκηνικός συντονισμός άφησαν ξεκάθαρη την εντύπωση ότι υπάρχουν μέσα τους μερικά τραγούδια ("Abuse", "Incomplete", "Don't Come Close", "Incomplete", "Raining Lies") που ήδη είναι έτοιμα να δισκογραφηθούν. Η frontwoman Μαρτίνα Δημοπούλου (εμφάνιση Κίρα Νάϊτλυ/Γουαϊνόνα Ράϊντερ και φωνή άφοβη στα ψηλά, σπάνιος συνδυασμός για νεαρή ηθοποιό) ζει μέσα στα κομμάτια και δεν φοβάται να ελευθερωθεί στο ρυθμό. Η μπαντα πίσω της (Δημήτρης Κουνιάκης κιθάρα/ φωνητικά, Νάσος Φονταράς - τύμπανα και George Rodger - μπάσο) ακούγεται και δείχνει ιδιαίτερα δεμένη και αξιόπιστη. Η φωνή δε μασάει να αναμετρηθεί ακόμη και με την εσχάτως «κλασσική» Lana Del Rey, με αποτελέσματα σαφώς ανεβαστικά για το κοινό. Μπάντα που υποχρώνει να την πάρει κανείς σοβαρά υπόψη για επόμενη χρονιά.
Setlist : This Μeans War/ On lost Hope/ Wallflower/ Abuse/ Summertime Sadness/ Incomplete/ Don't Come Close/ Reigning Lies/ Red Shoes.
Ακολούθησαν οι "Rusty Bones" στην πρώτη τους εμφάνιση. Το σχήμα (Νώντας Εμμανουήλ - φωνητικά/ Κώστας Καραπέτσας - κιθάρα /"Jojos" Σιλιβρίδης - μπάσο / Αλέξανδρος Βαρσάνης - τύμπανα) προέκυψε από τις στάχτες των Skysent Lu και παρουσίασε για πρώτη φορά τα δικά της κομμάτια.
Πειστικοί στο στήσιμό τους (πάντα σημαντικό το "looking the part") και πατώντας γερά στη σκηνή, έδωσαν ικανό δείγμα από τη δουλειά τους, που παραπέμπει σε Kyuss, Soundgarden και Down με σωστά περασμένες ατμοσφαιρικές δόσεις desert rock. Το κοινό ζεστάθηκε και παρά τα κάποια προσωρινά τεχνικά προβλήματα στον ήχο του μπάσου δεν έχασε την επαφή με τη δόνηση του γκρουπ. Σημαντικό γι΄αυτό το ότι έχουν έναν φρόντμαν που (ξέρει ότι) μπορεί να χειριστεί το κοινό «εκ του συστάδην».
Η εμπειρία των τεσσάρων μελών φανερή και η προσήλωσή τους στο να αποδώσουν την ουσία των κομματιών τους είναι βέβαιο ότι θα αποδώσει σπουδαία live στο μέλλον.
H πρώτη ύλη για έναν πολύ καλό και σύγχρονο δίσκο βρίσκεται στα χέρια τους. Ξεχώρισε το drive του "King Of The Road" και η lowdown ατμόσφαιρα των "Scream Of Souls" και "Crawl".
Setlist: Intro / Wrath / The wound / King of the road / Scream of souls / Crawl / Grub / Shadows of faith / Burn the sun / Goldman Shagged / Stoned Skin.
Και ήρθε η ώρα για τους headliners, που αμέσως έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Το ωστικό κύμα των τυμπάνων από το πρώτο κομμάτι κιόλας εξαφάνισε το πλέξιγκλας που είχε τοποθετηθεί μπρος απ΄το σετ, κονιορτοποιώντας τους έντεχνους συνειρμούς του -πολύ φιλικού κατά τ' άλλα- venue. Οι Αρτινοί, μετά το περσινό τους lp "Dead Around" είναι μια αθόρυβα ανερχόμενη δύναμη. Έχοντας από το 2012 οργώσει σε κάθε ευκαιρία τις επαρχιακές σκηνές της χώρας, στην τρίτη επίσκεψή τους στην Αθήνα μέσα τον τελευταίο χρόνο ξαναέδειξαν από τί είναι φτιαγμένοι.
Biker & southern attitude με κομμάτια ευθεία, χωρίς φιοριτούρες, που ακουμπούν στους ώμους κυρίως τριών γιγάντων (AC/DC, Skynyrd, Motorhead), σερβιρισμένα με barroom οίηση από τους Στάθη Κρίκα, Μάκη Φελέκη (κιθάρες), Γιώργο Χαρίτο (μπάσο) και Λεωνίδα Αθανασίο (τύμπανα) και ενστικτώδες growl από τον Γιάννη Σιδεράκη, τον τρίτο σημαντικό frontman που είδαμε το ίδιο βράδυ.
Έπαιξαν όλο το υλικό τους από το lp και το ep "Little Man" του 2012 καθώς και δύο καινούρια κομμάτια ("Reaper", "The Bank [Red Cadillac]"), που ακούστηκαν σαν φυσική συνέχειά τους. Τα "Lucky Day", "Just Go To Hell (Baby I' M Joking)", "Johnny The Dog", "The Last Drive", "Tattoo" και "Little Man" που αποτελούν την ραχοκοκκαλιά του σετ ακούστηκαν παιγμένα με την ορμή και την αυτοπεποίθηση μιας μπάντας που εννοεί κάθε νότα, ενώ το παλιώτερο βαρύ μπλουζ "One Song For The Old Friends" σκόρπισε κύματα συγκίνησης.
Ο ήχος τους, παρ΄ότι σχετικά θαμπός σε σημεία ως προς τις δύο κιθάρες, είχε την αμείωτη ένταση που περιμένει κανείς από μια old school εμφάνιση, με τις εκτελέσεις στα "On The Hunt", "Iron Horse" και "Gimme Shelter" (με υποβοήθηση από γυναικεία φωνητικά) να υπογραμμίζουν τις ρίζες που με απόλυτη συνείδηση πρεσβεύουν οι Ghostdance. Το καταιγιστικό "Dead Around", από τα πλέον εύστοχα κομμάτια της εγχώριας hard rock σκηνής τα τελευταία χρόνια, ήρθε ως αναμενόμενη κορύφωση, με το "Start The Engines" να είναι η τελική επίγευση καπνού και αλκοόλ.
Οι Ghostdance σίγουρα θα είχαν και καλύτερες νύχτες μπροστά σε πιο «ψημένο», δικό τους, κοινό, όμως η ουσία της σκηνικής παρουσίας τους παραμένει πάντα η ίδια. Προσγειωμένοι, τίμιοι και αυτοφυώς δυνατοί, γι΄αυτό και πιο σημαντικοί απ΄όσο και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται.
Setlist: How can you lose / Just go to hell / Johnny the dog / Reaper / Bad luck / Two Wolves / The Βank (Red Cadillac) / Lifetime / Last Drive / Ghostdance / On The Hunt / Gimme Shelter / One Song For The Old Friends / Little Μan / Tattoo / Iron horse / Dead Around / Start The Engines.
Αν κρίνει κανείς από το κλίμα στο Holy Wood κατά τις 02:30, για πολλούς ήταν νύχτα απ΄αυτές που δίνουν την βάσιμη ελπίδα ότι οι δύσκολες μέρες θα περάσουν.
Παναγιώτης Παπαϊωάννου
Τα Xορτοφάγα Kουνούπια άνοιξαν τη βραδιά λίγο μετά τις 10:30. Από το πρώτο κομμάτι έδειξαν ότι θα είναι -αν τα πράγματα εξελιχθούν φυσιολογικά- ένα όνομα που θα απασχολήσει θετικά τη σκηνή τα επόμενα χρόνια. Η μπάντα σαν έτοιμη από καιρό έδωσε στο κοινό με το παραπάνω την ώθηση που χρειάζεται κάθε συναυλικό γεγονός. Παίζουν μαζί μόλις ένα χρόνο τώρα, κι όμως το δέσιμο και ο σκηνικός συντονισμός άφησαν ξεκάθαρη την εντύπωση ότι υπάρχουν μέσα τους μερικά τραγούδια ("Abuse", "Incomplete", "Don't Come Close", "Incomplete", "Raining Lies") που ήδη είναι έτοιμα να δισκογραφηθούν. Η frontwoman Μαρτίνα Δημοπούλου (εμφάνιση Κίρα Νάϊτλυ/Γουαϊνόνα Ράϊντερ και φωνή άφοβη στα ψηλά, σπάνιος συνδυασμός για νεαρή ηθοποιό) ζει μέσα στα κομμάτια και δεν φοβάται να ελευθερωθεί στο ρυθμό. Η μπαντα πίσω της (Δημήτρης Κουνιάκης κιθάρα/ φωνητικά, Νάσος Φονταράς - τύμπανα και George Rodger - μπάσο) ακούγεται και δείχνει ιδιαίτερα δεμένη και αξιόπιστη. Η φωνή δε μασάει να αναμετρηθεί ακόμη και με την εσχάτως «κλασσική» Lana Del Rey, με αποτελέσματα σαφώς ανεβαστικά για το κοινό. Μπάντα που υποχρώνει να την πάρει κανείς σοβαρά υπόψη για επόμενη χρονιά.
Setlist : This Μeans War/ On lost Hope/ Wallflower/ Abuse/ Summertime Sadness/ Incomplete/ Don't Come Close/ Reigning Lies/ Red Shoes.
Ακολούθησαν οι "Rusty Bones" στην πρώτη τους εμφάνιση. Το σχήμα (Νώντας Εμμανουήλ - φωνητικά/ Κώστας Καραπέτσας - κιθάρα /"Jojos" Σιλιβρίδης - μπάσο / Αλέξανδρος Βαρσάνης - τύμπανα) προέκυψε από τις στάχτες των Skysent Lu και παρουσίασε για πρώτη φορά τα δικά της κομμάτια.
Πειστικοί στο στήσιμό τους (πάντα σημαντικό το "looking the part") και πατώντας γερά στη σκηνή, έδωσαν ικανό δείγμα από τη δουλειά τους, που παραπέμπει σε Kyuss, Soundgarden και Down με σωστά περασμένες ατμοσφαιρικές δόσεις desert rock. Το κοινό ζεστάθηκε και παρά τα κάποια προσωρινά τεχνικά προβλήματα στον ήχο του μπάσου δεν έχασε την επαφή με τη δόνηση του γκρουπ. Σημαντικό γι΄αυτό το ότι έχουν έναν φρόντμαν που (ξέρει ότι) μπορεί να χειριστεί το κοινό «εκ του συστάδην».
Η εμπειρία των τεσσάρων μελών φανερή και η προσήλωσή τους στο να αποδώσουν την ουσία των κομματιών τους είναι βέβαιο ότι θα αποδώσει σπουδαία live στο μέλλον.
H πρώτη ύλη για έναν πολύ καλό και σύγχρονο δίσκο βρίσκεται στα χέρια τους. Ξεχώρισε το drive του "King Of The Road" και η lowdown ατμόσφαιρα των "Scream Of Souls" και "Crawl".
Setlist: Intro / Wrath / The wound / King of the road / Scream of souls / Crawl / Grub / Shadows of faith / Burn the sun / Goldman Shagged / Stoned Skin.
Και ήρθε η ώρα για τους headliners, που αμέσως έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Το ωστικό κύμα των τυμπάνων από το πρώτο κομμάτι κιόλας εξαφάνισε το πλέξιγκλας που είχε τοποθετηθεί μπρος απ΄το σετ, κονιορτοποιώντας τους έντεχνους συνειρμούς του -πολύ φιλικού κατά τ' άλλα- venue. Οι Αρτινοί, μετά το περσινό τους lp "Dead Around" είναι μια αθόρυβα ανερχόμενη δύναμη. Έχοντας από το 2012 οργώσει σε κάθε ευκαιρία τις επαρχιακές σκηνές της χώρας, στην τρίτη επίσκεψή τους στην Αθήνα μέσα τον τελευταίο χρόνο ξαναέδειξαν από τί είναι φτιαγμένοι.
Biker & southern attitude με κομμάτια ευθεία, χωρίς φιοριτούρες, που ακουμπούν στους ώμους κυρίως τριών γιγάντων (AC/DC, Skynyrd, Motorhead), σερβιρισμένα με barroom οίηση από τους Στάθη Κρίκα, Μάκη Φελέκη (κιθάρες), Γιώργο Χαρίτο (μπάσο) και Λεωνίδα Αθανασίο (τύμπανα) και ενστικτώδες growl από τον Γιάννη Σιδεράκη, τον τρίτο σημαντικό frontman που είδαμε το ίδιο βράδυ.
Έπαιξαν όλο το υλικό τους από το lp και το ep "Little Man" του 2012 καθώς και δύο καινούρια κομμάτια ("Reaper", "The Bank [Red Cadillac]"), που ακούστηκαν σαν φυσική συνέχειά τους. Τα "Lucky Day", "Just Go To Hell (Baby I' M Joking)", "Johnny The Dog", "The Last Drive", "Tattoo" και "Little Man" που αποτελούν την ραχοκοκκαλιά του σετ ακούστηκαν παιγμένα με την ορμή και την αυτοπεποίθηση μιας μπάντας που εννοεί κάθε νότα, ενώ το παλιώτερο βαρύ μπλουζ "One Song For The Old Friends" σκόρπισε κύματα συγκίνησης.
Ο ήχος τους, παρ΄ότι σχετικά θαμπός σε σημεία ως προς τις δύο κιθάρες, είχε την αμείωτη ένταση που περιμένει κανείς από μια old school εμφάνιση, με τις εκτελέσεις στα "On The Hunt", "Iron Horse" και "Gimme Shelter" (με υποβοήθηση από γυναικεία φωνητικά) να υπογραμμίζουν τις ρίζες που με απόλυτη συνείδηση πρεσβεύουν οι Ghostdance. Το καταιγιστικό "Dead Around", από τα πλέον εύστοχα κομμάτια της εγχώριας hard rock σκηνής τα τελευταία χρόνια, ήρθε ως αναμενόμενη κορύφωση, με το "Start The Engines" να είναι η τελική επίγευση καπνού και αλκοόλ.
Οι Ghostdance σίγουρα θα είχαν και καλύτερες νύχτες μπροστά σε πιο «ψημένο», δικό τους, κοινό, όμως η ουσία της σκηνικής παρουσίας τους παραμένει πάντα η ίδια. Προσγειωμένοι, τίμιοι και αυτοφυώς δυνατοί, γι΄αυτό και πιο σημαντικοί απ΄όσο και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται.
Setlist: How can you lose / Just go to hell / Johnny the dog / Reaper / Bad luck / Two Wolves / The Βank (Red Cadillac) / Lifetime / Last Drive / Ghostdance / On The Hunt / Gimme Shelter / One Song For The Old Friends / Little Μan / Tattoo / Iron horse / Dead Around / Start The Engines.
Αν κρίνει κανείς από το κλίμα στο Holy Wood κατά τις 02:30, για πολλούς ήταν νύχτα απ΄αυτές που δίνουν την βάσιμη ελπίδα ότι οι δύσκολες μέρες θα περάσουν.
Παναγιώτης Παπαϊωάννου
// Τελευταία Νέα
-
-
Ο Ronnie James Dio "συναντά" τους Whitesnake στο Κύτταρο
Το πρώτο Σάββατο της χρονιάς οι ζωντανοί μύθοι Rock n Roll Ch...
-
An club: Παζάρι αυστηρά κατάλληλο για τους ‘‘κολλημένους’’ με τη βελόνα του πικάπ!
Το παλαιότερο και πιο αγαπημένο Παζάρι Δίσκων της πόλη...
-
The Night Flight Orchestra: Νέο τραγούδι και βίντεο κλιπ
Στις 31 Ιανουαρίου The Night Flight Orchestra κυκλοφορούν νέο δίσκο...
-
Bonfire: Νέο τραγούδι και βίντεο κλιπ
Mε νέο τραγούδι και βίντεο κλιπ επιστρέφουν οι Bonfire....
-
-
