Φυσικά δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης ανάμεσα στα δύο σχήματα, ούτε ομοιότητες πέρα από την ονομασία του άλμπουμ και την σχετική καταγωγή τους (Σκωτσέζοι οι μεν, Εγγλέζοι οι δε).
  Για τους Monument, το “Hair Of The Dog”, είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους, μετά το “Renegades” του2014. Το ύφος τους ανήκει σε αυτό το κλασσικό N.W.O.B.H.M.  όπως το μάθαμε από μπάντες παλιάς κοπής τύπου Judas Priest, Iron Maiden αλλά και νεότερες στο είδος όπως είναι οι White Wizard (για αυτούς θα μιλήσουμε και παρακάτω).
  Επανερχόμαστε και πάλι στα του δίσκου, ο ποίος αποτελείται από δέκα κοφτερές συνθέσεις, με δισολίες, ευκολομνημόνευτα riffs, ρυθμικές κιθάρες, δυναμικά τύμπανα, πιασάρικες μελωδίες και δυναμικότατα φωνητικά. Μουσικά θυμίζουν ένα πάντρεμα Judas Priest με Iron Maiden αλλά στο μπολιασμένο με μια φρεσκάδα. Με ομοιότητες που θυμίζουν πολλά κομμάτια τους, αλλά με διαφορετική δοσολογία για να κάνουν την μεταξύ τους διαφορά.
  Όσον αφορά τα φωνητικά, επανερχόμαστε στους White Wizard που ανέφερα και παραπάνω και στο φαινόμενο – τενόρο τραγουδιστή Peter Elis, ο οποίος είναι πρώην μέλος τους και νυν των Monument. Με τέτοια φωνάρα και τέτοιες συνθέσεις, είναι αδύνατον να μην σου τραβήξουν την προσοχή εφόσον γουστάρεις το συγκεκριμένο ιδίωμα. Πόσο μάλλον όταν σου αρέσουν και τα παραπάνω σχήματα.
  Στο σημείο που έχει φτάσει η μουσική σήμερα, πραγματικά έχουν παιχτεί όλα και το να μην μοιάζει κάτι σημερινό με κάτι παλαιότερο είναι σχεδόν αδύνατο καθώς οι κλίμακες είναι δεδομένες. Το ζητούμενο είναι στο αν τυχαίνει να μοιάζεις να μην τον μιμείσαι ή τον αντιγράφεις. Σε αυτό το κομμάτι, οι Monument, φαίνεται να το καταφέρνουν.
  Όλοι όσοι το ακούσετε θα παρατηρήσετε σημεία που θυμίζουν πχ το “Where Eagle Dares” ή στο “Losfer Words (Big 'Orra)” , κάτι τέτοιο ήταν φυσικό επακόλουθο όταν η βασική δομή του σε οδηγεί στη γέφυρα πριν το σόλο και αυτό με τη σειρά του σε πατήματα τα οποία παραπέμπουν σε άλλα κομμάτια. Η μαγκιά όμως εδώ είναι να μπορέσεις να αποφύγεις την παγίδα του να σε συνεπάρει αυτό και να καταλήξεις καρικατούρα τους.  Εδώ όμως είναι που ρίχνω την ένσταση μου και τα παραπάνω τραγούδια των Maiden που ανέφερα τα ακούω σε επανεκτέλεση σε διαφορετικό τόνο.  Αυτές τις ομοιότητες πρέπει να προσέξουνε κάπως, ειδικά τώρα που είναι στο «ξεκίνημά» τους, για να ανοίξουνε όλοι οι δρόμοι μετά.
  Η αλήθεια είναι πως παρά όλα αυτά,  μου άρεσε αρκετά το αποτέλεσμα του συνόλου και δεν φάνηκε να με ενοχλεί ιδιαίτερα στην ακρόασή του. Δεν έκανε δηλαδή τόσο πολύ «κρα» ώστε να με αποθαρρύνει από το να γράψω θετικά σχόλια και όταν έρθει η ώρα για τα καλύτερα της χρονιάς ενδέχεται να θέσουν την υποψηφιότητά τους.
Προβληματίζομαι όμως αρκετά.
Θα το πρότεινα άνετα για ακρόαση χωρίς δεύτερη σκέψη και ίσως πρέπει λιγάκι να μετριάσουμε τις απαιτήσεις μας όλοι από τις σημερινές μπάντες και στο σημείο αυτό είναι που στέκομαι περισσότερο και είμαι ακόμα πιο σκεπτικός.
Όχι να γίνουμε εντελώς μαλθακοί, απλά τα φτυαράκι του θαψίματος, να ξεκινάει πρώτα με λίγα ελαφρυντικά γιατί στο τέλος θα εκλείψει μουσικά το rock - metal  και αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουμε φαντάζομαι κανένας μας. Σωστά;
 
Γιώργος Βαλιμίτης