Πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε η δεύτερη δουλειά των Φιλανδών, Amoth. Ο τίτλος αυτού “Revenge” και καλούμαστε να ανακαλύψουμε τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν σε αυτή τη δουλειά.
  Σαν σχετικά νεοσύστατη μπάντα, το πιο πιθανό είναι να μη γνωρίζετε την ύπαρξή τους, όποτε ας τα πιάσουμε από την αρχή.
  Κάπου το 2006 περίπου, με έδρα την Φιλανδία, ξεκίνησε ένα συγκρότημα με το όνομα “Amoth” και σκοπός της να υπηρετεί το progressive metal.  Την μπάντα τότε απαρτίζανε οι Tomi Ihanamäki (κιθάρα και ιδρυτικό μέλος μάλλον) ,  Anne Latva-Somppi  (μπάσο και ιδρυτικό μέλος), Toni Paananen (τύμπανα) και Tuomas Nieminen (φωνή) Το 2008 κυκλοφορήσανε κάτι σαν ανεξάρτητο demo – single τριών κομματιών, με τίτλο “Wounded Faith”, ηχογραφημένο στο D Studios. Στην πορεία τους ανακάλυψε η Inverse Records και υπέγραψαν συμβόλαιο μαζί τους και τις πρώτες εσωτερικές αλλαγές, όπου στη θέση πίσω από το μικρόφωνο έρχεται ό Pekka Montin ενώ στα τύμπανα κάθεται ο Tuomo Latvala.
  Το συμβόλαιο τους έφερε τη παρθενική τους ολοκληρωμένη δουλειά το 2011 (“Crossing Over”), ηχογραφημένο και αυτό στα D Studios, που απέσπασε απογοητευτικές και κακές κριτικές ως επί το πλείστον, πράγμα που τους οδήγησε ξανά σε αλλαγές μελών. Ξανά  αλλάζουν επομένως τραγουδιστή με τον Tomi Kurtti να αναλαμβάνει χρέη και στη χήρα θέση των τυμπάνων να έρχεται ο Oskari Viljanen. Περάσανε πέντε χρόνια από τότε και μας απασχολούν και πάλι με τη νέα τους δουλειά το “Revenge”. Η μπάντα παραμένει σταθερή στις προτιμήσεις της και στα D Studios για μία ακόμα φορά.
  Όπως λέει και ο τίτλος του, πρόκειται για έναν δίσκο “εκδίκηση” και όταν εννοώ εκδίκηση αναφέρομαι από αυτούς που τους “έθαψαν” με τη προηγούμενη κυκλοφορία, θέλοντας με αυτό τον τρόπο (υποθέτω) να τους υψώσουν το μεσαίο δάχτυλο, αλλά αυτό που καταφέρνουν στο τέλος είναι να τους το υψώνουν εκείνοι, μαζί τους και εγώ. Χάλια ήχος, ανέμπνευστες συνθέσεις, προχειρότητα και κλεμμένες μελωδίες, riff και μέτρα είναι τα χαρακτηριστικά που τους αντιπροσωπεύουν πλήρως. Μάγκες μου δε σας φταίνε ο ντράμερ και ο τραγουδιστής και καλά θα κάνουν να εγκαταλείψουν το καράβι πριν βουλιάξει και χαλάσουν και αυτοί το όνομά τους. Αφού δεν το έχετε γιατί δε πάτε να μάθετε από αυτούς που το κατέχουν πως γίνεται και μετά να μας ξανασυστηθείτε;
  Δεν πιστεύω να θέλετε να κάνω ανάλυση στα κομμάτια πέρα από το γενικότερο πλάνο. Ακούγονται όλα σαν ενιαίο ποτ πουρί κακών ήχων.
  Τουτέστιν δεν αξίζει να χαραμίσει κανείς τον χρόνο του ακούγοντας το για σαράντα πέντε λεπτά δημιουργώντας στον εαυτό του νεύρα για την χαζομάρα που έκανε, πόσο μάλλον να σπαταλήσει τον παρά του για να το προσθέσει στη δισκοθήκη του στην οποία θα αποτελεί ντροπή και αδύναμο κρίκο της. Προσοχή!! Αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή!
  Τελικά τώρα που το ξανά σκέφτομαι, η εκδίκηση μάλλον ήταν δική τους, για να μάθουν οι κακές γλώσσες να τους  θάβουν. Δεν θα απορήσω αν αυτή ήταν η τελευταία φορά που ακούσαμε νέα τους.

Γιώργος Βαλιμίτης