Η ασθένεια του ακούραστου τραγουδιστή – μπασίστα και συνθέτη συνέπεσε με την κυκλοφορία του καινούριου άλμπουμ τους “Holdin’ The Bag”, με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να ματαιώσουν μια προγραμματισμένη ευρωπαϊκή περιοδεία και να αναστείλουν όλες τις δραστηριότητές τους, για όσο ο Eddie θα υποστεί επέμβαση και ακτινοθεραπεία. Πάντως μέχρι αυτή την ώρα το Eddie Spaghetti Cancer Fight Fund έχει μαζέψει πάνω από 60.000 δολλάρια από δωρεές οπαδών.  
Αν υπάρχει κάτι που έχει κατορθώσει να κάνει συνείδηση ο Eddie Spaghetti στο πέρασμα της τελευταίας 25αριάς χρόνων είναι ότι ο ίδιος είναι από τις πλέον ανθεκτικές ροκ φιγούρες. Αντίστοιχης ανθεκτικότητας είναι και οι Supersuckers, που στο ίδιο χρονικό διάστημα έχουν κυκλοφορήσει πάνω από 20 άλμπουμ, διατηρώντας ένα εξαντλητικό πρόγραμμα εμφανίσεων που έχει καταστρέψει πολλές άλλες μπάντες λιγώτερο αφιοσιωμένες.
Μετά το “Get The Hell” του 2014 και την υπερεπιτυχημένη περιοδεία που του ακολούθησε, ο Eddie ένιωσε μια σχεδόν ενστικτώδη ανάγκη για να πάρει την ηλεκτροακουστική και να παίξει μερικά country κομμάτια, έτσι, στη στιγμή, χωρίς πολλή προετοιμασία. Όσο έγραφε και έπαιζε, τόσο περισσότερο ανακάλυπτε ότι τον απορροφούσε ευχάριστα η όλη διαδικασία.
 
Το “Holding The Bag” έχει την ηλεκτροακουστική φλέβα της country ριζωμένη στην καρδιά, αλλά περιστρέφονται γύρω της νευρικά συστήματα με πανκ απολήξεις, μύες κλασσικού ροκ και όλα αυτά εκπορεύονται από έναν εγκέφαλο με φυσική κλίση στην τραγουδοποιία.
 
Ο Eddie στο μπάσο και τα φωνητικά, ο Marty Chandler στην κιθάρα και ο Chris Von Streicher στα τύμπανα, ηχογράφησαν το άλμπουμ αυτό στην Nashville. Aπό τα περίφημα Bismeau studios πέρασαν και συμμετείχαν σ΄αυτό προσωπικότητες της country όπως ο Hayes Carll που ακούγεται στο “This Life Would Be a Whole Lot Better”, o βιολιστής των Asleep At The Wheel, Jason Roberts,  o Jeff Pinkus των Butthole Surfers και η Lydia Loveless που κάνει ντουέτο με τον Eddie στο υπέροχα Σκυναρντικό “I Can’t Cry.” Είναι εντυπωσιακή η «άλλη» πλευρά των Supersuckers, αυτή του μοναχικού καουμπόϊκου “Holding The Bag”, το πυρετώδες “Man On A Mission”,  το εντελώς νασβιλοειδές “High And Outside” ή το φουλ στο σλάϊντ “Let’ Bounce”. To άλμπουμ περιλαμβάνει μια διασκευή του κλασσικού “All My Rowdy Friends (Have Settled Down)”, με ανανεωμένους στίχους που αναφέρονται σε μορφές όπως ο Steve Earle και ο μέγας Lemmy. Στο βινύλιο μάλιστα υπάρχει ως bonus και μια εμπνευσμένη ματιά στο «πιο Dukes δε γίνεται» “Georgia On A Fast Train” του Billy Joe Shaver.
 
«Αν δεν σας αρέσει το “Holdin’ the Bag”, τότε στην πραγματικότητα δεν σας αρέσουν οι Supersuckers» συνοψίζει με την αναμενόμενη απολυτότητα ο Eddie. «Aυτό και το προηγούμενο, το “Get the Hell” είναι οι καλύτεροι δίσκοι που έχουμε κάνει ποτέ. Νομίζω ότι μετά από 25 χρόνια, έχουμε αρχίσει να μπαίνουμε στο νόημα. Παραμένουμε όμως ακόμη μια μικρή, πεινασμένη μπαντα που φαντάζεται ότι είναι πολύ μεγαλύτερη απ΄ότι πραγματικά είμαστε». Τα λέει από καρδιάς, τέτοιο ηχεί και το άκουσμα του άλμπουμ.

Παναγιώτης Παπαϊωάννου