Σε αυτό το δίσκο όμως ο Michael Sweet είχε δυνατούς συνεργάτες, οι οποίοι είναι σαρωτικοί σε όλες τις συνθέσεις του “One Sided War”  αφού ο κιθαρίστας Joel Hoekstra (Whitesnake, Night Ranger), ο ντράμερ Will Hunt (Evanescence), ο έτερος κιθαρίστας Ethan Brosh (Burning Heat) και ο μπασίστας John O’Boyle (Tom Ingram Band) απογειώνουν με την εκτελεστική τους δεινότητα κυριολεκτικά την συγκεκριμένη κυκλοφορία.
Το άλμπουμ ξεκινά με το καταιγιστικό  και επιβλητικό “Bizarre” και ήδη το πρώτο μικρό αλλά ευχάριστο σοκ μας ήρθε κατακούτελα, ακολουθεί το εξαιρετικό “Can't Take This Life” που θυμίζει μέρες από Dio με το ρεφρέν να κάνει την πιο όμορφη μελωδική υπέρβαση. Το ίδιο κομμάτι υπάρχει και σε δεύτερη εκδοχή σαν bonus track όπου στην φωνή συναντάμε την ταλαντούχα Mariah Formica.
Με το “Radio” η κατάσταση γίνεται επική αφού τόσο η καθηλωτική ερμηνεία του Michael Sweet αλλά και η εκπληκτική κιθαριστική δομή του Joel Hoekstra δημιουργούν ένα από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς με το ρεφρέν να ακούγεται ουράνιο.
Το “Golden Age” κινείται σε μεγάλες ταχύτητες με τις κιθάρες και τα σόλα να παίρνουν φωτιά  ενώ το “Only You” ρίχνει για λίγο τις στροφές με τις μελωδικές γραμμές να γίνονται όλο και πιο συναρπαστικές.
To “I Am” αναδεικνύει την πιο μοντέρνα heavy rock πλευρά του δίσκου ειδικά στο ρεφρέν με την κιθάρα να πρωτοτυπεί ενώ στο κουπλέ, οι Dio αναφορές είναι πάλι έντονες.
To “Who Am I” ξεκινά με αργόσυρτους ρυθμούς με την ταξιδιάρικη ερμηνεία του Michael Sweet να δημιουργεί ανατριχίλες ενώ το “You Make Me Wanna” ακολουθεί την γνωστή συνταγή μιας δυναμικής και καλοπαιγμένης hard ‘n heavy σύνθεσης.
To “Comfort Zone” επιβεβαιώνει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με συνθέσεις που σέβονται και τον πιο δύσπιστο ακροατή με τον  Michael Sweet να “ξελαρυγγιάζεται” όμως τα εύσημα οφείλουν να αποδοθούν και στους αφανείς ήρωες Will Hunt (ντραμς) και John O’Boyle (μπάσο) που δίνουν πραγματικό ρεσιτάλ δυναμισμού, συγχρονισμού, έμπνευσης και όγκου.
To άλμπουμ κλείνει με το “One Way Up”  που είναι το πιο “χορευτικό” τραγούδι του άλμπουμ με το φωνακλάδικο ρεφρέν να σε ξεσηκώνει και να δημιουργεί μία πάρτι ατμόσφαιρα.
Εκείνο όμως που με γοήτευσε στο “One Sided War”  είναι ότι εκτός πιστός "χριστιανός" που δηλώνει ότι είναι ο Michael Sweet φαίνεται ότι είναι και αρκετά πιστός στις αρχές του σκληρού ήχου αφού επιμένει να  τιμά την μουσική που τον έκανε διάσημο και πλούσιο.
Χωρίς πολλά-πολλά φτιαξίδια, χωρίς φτηνά επιικοινωνιακά κόλπα με τέρατα και μασκότ και χωρίς την αβάντα που έχουν πολλοί άλλοι συνάδελφοί του, καταθέτει ένα μικρό κομψοτέχνημα όπου metal, hard rock και μελωδία συνδυάζονται πετυχημένα και με ανεξάντλητο δυναμισμό.
Μία πραγματικά ευλογημένη και υπέροχη κυκλοφορία με τον Michael Sweet να αποδίδει φανταστικά γεμάτος συναίσθημα, πάθος και με απίστευτες γοητευτικές διακυμάνσεις στις ερμηνείες του.
Μην κάνετε το λάθος και δεν ακούσετε αυτό το άλμπουμ…

Φώτης Μελέτης