Προσωπικά, πέρα από τις πραγματικές σπουδαίες φωνητικές δυνατότητες, την ευελιξία και την προσαρμοστικότητα της φωνής σε  πολλά γένη της ροκ, θεωρώ ότι αποτελεί (τηρουμένων των αναλογιών) την "μετενσάρκωση" του λατρεμένου Chris Cornell αλλά και άξιο  μιμητή του θρυλικού Robert Plant!
Στο νέο  δίσκο λοιπόν με τους Ιταλούς Bad As, το "Fight The Demons", είναι δύσκολο να περάσει απαρατήρητο από την πρώτη νότα κιόλας.
Από τις αρχές της τρέχουσας χιλιετίας έως και σήμερα το Heavy Metal έχει λάβει ποικίλες διαστάσεις, και αυτές με την σειρά τους έχουν πλέον μετουσιωθεί σε άλλη μορφή. Περιττές αλλαγές ή μήπως αναγκαίες; Αυτό είναι ένα ερώτημα το οποίο μπορεί να απαντηθεί ανάλογα με την κρίση του καθένα.
Πάντως, το πλέον σίγουρο είναι ότι εδώ και αρκετά χρόνια το εν λόγω μουσικό ιδίωμα είναι για κάποιους έτοιμο να "αποδημήσει εις τόπο χλοερό" , ενώ λίγο πριν το μοιραίο κακό πάντα εμφανίζονται μερικά σχήματα, που του δίνουν το φιλί της ζωής.
Κατά την ταπεινή προσωπική μου γνώμη, μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι οι – πολλά υποσχόμενοι – "Bad As".
Η άρτια οικοδομημένη μπάντα από την κοντινή Ιταλία, αποτελούμενη από διεθνώς αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, υπάχει στο μουσικό στερέωμα εδώ και επτά χρόνια. Βασιζόμενη στον πατριάρχη όλων των κιθαριστικών ιδιωμάτων, το Hard Rock, αλλά και σε μουσικά στυλ θρυλικών συγκροτημάτων όπως Whitesnake, Metallica κ.α  διευρύνει τον χαρακτήρα της έως και στο Progressive. Για να είμαι πιο ακριβείς, μπορώ να τους προσδιορίσω ηχητικά ως τα "ξαδερφάκια των Tool".
Με κληρονομιά το αρκετά "βαρύ" βιογραφικό που κουβαλάνε τα μέλη της μπάντας, το οποίο αποτελείται από συνεργασίες υψηλού επιπέδου, έχουν πραγματοποιήσει τέσσερεις δισκογραφικές δουλειές, με την καινούργια δουλειά τους ήδη να κυκλοφορεί.
Το άλμπουμ κυμαίνεται  ηχητικά– πάνω κάτω – όπως και τα προηγούμενα, στο Sabbathικό υπόβαθρο, με προκλητικούς στίχους, καθώς επίσης και έναν τραγουδιστή που κλέβει εντυπώσεις, ερμηνεύοντας τους.   
Το "Fight The Demons" χρησιμεύει ως ύμνος για όσους μάχονται τους εσωτερικούς τους αγώνες, προτρέποντας τους ακροατές να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους κατά μέτωπο και να βγουν νικητές, σαν ένας Φοίνικας που αναγεννιέται από τις στάχτες. Οι δυνατοί στίχοι, σε συνδυασμό με τον χαρακτηριστικό ήχο της μπάντας, δημιουργούν μια μοναδική εμπειρία.
Σε κάθε περίπτωση, ισχύει απολύτως για την μπάντα και παρά την εύκολη εισαγωγή με το "Fear", το πρώτο αληθινό τραγούδι "You Better Run" σε χτυπάει αμέσως και σε κάνει να πηδήξεις.
Οι Bad As έχουν το δικό τους στυλ, τους αρέσει να αλλάζουν από prog σε metal ή και το αντίστροφο, και επομένως δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι εισβάλλουν με πλήρη ισχύ από την αρχή. Το "The War Is On" πηγαίνει περισσότερο προς την κατεύθυνση του κλασικού metal, συνεκτικό και γεμάτο ενέργεια. Και όποιος μπορεί να αντέξει μια μπύρα μετά τους δύο πρώτους τίτλους μπορεί να πιει ένα ποτό κατά τη διάρκεια του "Fight the Demons". Τα πράγματα είναι λίγο πιο ήσυχα, τουλάχιστον σε σχέση με τον υπόλοιπο δίσκο. Η εστίαση είναι ξεκάθαρα στην κιθάρα και στα εξαιρετικά φωνητικά. Στη συνέχεια, με το  "Nemesis" να αποτελεί το κορυφαίο στιχουργικά συμπέρασμα του πρώτου μέρους της ιστορίας για τη κατατρόπωση  των δαιμόνων.
Το "Where did the Love go" φυσικά δεν αποτελεί εξαίρεση και αντιπροσωπεύει μια απότομη αλλαγή στο στυλ στη μέση του άλμπουμ. Ξαφνικά φαίνεται πολύ πιο rock, με αέρινα φωνητικά,  λιγότερο μεταλλικό  και σχεδόν προαναγγέλλει μια νέα εποχή, η οποία συνεχίζεται με το σχεδόν ανατολίτικου ρυθμού "Inside A Dream". Μόνο το "Awake" βρίσκει το δρόμο του πίσω στην παλιά του δόξα και προαναγγέλλει τον δεύτερο γύρο του αγώνα. Γίνεται αισθητά πιο προσανατολισμένο στο μέταλλο, πιο σκληρό και πιο βαρύ. Καλή αρχή για να συνεχίσουμε από το "As I Walk Away" και να γίνουμε ξανά "μεταλλικότεροι".
Εγγυημένος πόνος στον αυχένα. Με το "The Answer" και το "Free" το άλμπουμ φτάνει σε ένα άξιο τέλος, δραματικό, λίγο πιο ήσυχο, πιο ροκ και πιο επικό. Κάτι διαφορετικό για μια φορά. Αλλά και πάλι η αναγνωρισιμότητα της μπάντας είναι εμφανής.
Κατά τη γνώμη μου είναι ένας συμπαγής και καλά μελετημένος δίσκος και οι Bad As ξέρουν πώς να εντυπωσιάζουν με το δικό τους μουσικό ύφος. Όσον αφορά τη δεξιοτεχνία, δεν αφήνει λίγα πράγματα να είναι επιθυμητά, απλά συχνά εύχεσαι να ήταν λίγο πιο σκληρό και να μην κατέβαινε σε πιο ροκ στυλ.
Ο φίλτατος τραγουδιστής John Jeff Touch μοιράζεται σκέψεις:
"Όλοι έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές στη ζωή μας. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να πολεμήσουμε τους προσωπικούς μας δαίμονες για να επιβιώσουμε και να προχωρήσουμε. Αυτός ο αγώνας πολλές φορές μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόση δύναμη έχουμε μέσα μας και πόσο δυνατοί είμαστε. Το δυνατό και  βαρύ riff αυτού του τραγουδιού  αμέσως με χάιδεψαν σαν κεραυνός και με ενέπνευσαν να γράψω τους στίχους και τη μελωδία αυτού του υπέροχου τραγουδιού… Έτσι γεννήθηκε το "Fight The Demons".
Μιας και μιλάμε για αυτόν, πρέπει να σημειωθεί ότι ο John Jeff Touch, όντας σχετικά νέο μέλος της μπάντας, είναι Έλληνας.
Ένας (πανευρωπαϊκά) διακεκριμένος καλλιτέχνης με πολλές προοπτικές και έντονο πάθος για την μουσική.
Επίσης, έχει πραγματοποιήσει πολλές αξιόλογες συνεργασίες με συγκροτήματα όπως Deep Purple, Vision, Cosimcray κ.α. Με πνευματικούς μέντορες τους Freddie Mercury, Chris Cornell, Kip Winger και πολλούς άλλους, δίνει με την συνεργασία μιας σπουδαίας μπάντας τον καλύτερο του εαυτό.
 
Νότης "Awake" Γκιλλανίδης