"Tούτη η μπάντα  τουλάχιστον προσπαθεί να μην μοιάζει με όλες τις υπόλοιπες. Προσπαθούν και  το καταφέρνουν. Κυρίως με τα κάπως σκληρά φωνητικά, λόγο της χροιάς του τραγουδιστή και κατά δεύτερον διότι τα πιο πολλά κομμάτια στηρίζονται στα πλήκτρα. Από την άλλη οι μελωδίες και τα ρεφρέν είναι σύγχρονα "Σουηδικά", ίδια με τις υπόλοιπες  μπάντες της σκηνής (γεγονός που δεν με χαλά διόλου)".
Έχουμε και τις απαραίτητες  guest εμφανίσεις των JJ Marsh (Glenn Hughes / Hughes Turner Project), Fredrik Folkare (Unleashed) και Tina Gunnarson (Hexed). Οι Domino Drive είναι ένα νέο ικανότατο  μελωδικό hard rock συγκρότημα που κατάγεται από την Ουψάλα της Σουηδίας. Δημιουργήθηκε αρχικά το 2014 όταν ο τραγουδιστής και πληκτράς Sebastian Okupski (πρώην Loch Vostok, πρώην Mayadome) και ο ντράμερ Alvaro Svanerö (Imperial Domain) άρχισαν να εργάζονται πάνω σε κάποιο πρώιμο υλικό που είχε γράψει ο Sebastian. Ο Philip Borg (Imperial Domain) αργότερα εντάχθηκε στο συγκρότημα με τις  κιθάρες του.
Ο μπασίστας και στιχουργός Jonas Söder (Sarcasm) άκουσε μερικές πρώιμες ηχογραφήσεις του συγκροτήματος στο στούντιο ηχογράφησης HSH το 2017 και αμέσως επικοινώνησε με τον Sebastian για να του πει ότι αν το συγκρότημα γίνει ποτέ ενεργό με κυκλοφορίες, ήθελε να γίνει μέρος του. Λόγω των άλλων μουσικών δεσμεύσεων των μελών, θα χρειαστούν άλλα δύο χρόνια μέχρι να βρουν τον χρόνο να αφοσιωθούν πλήρως στο συγκρότημα. Οι DOMINO DRIVE γεννήθηκαν τελικά το 2019 και μια δημιουργική ροή βρέθηκε αμέσως μεταξύ των μελών του συγκροτήματος.
Το 2022, το συγκρότημα βρήκε τελικά έναν μόνιμο τραγουδιστή/κιθαρίστα στον εξαιρετικό πολυοργανίστα Jonas Tyskhagen (Winding Road), ο οποίος αντικατέστησε τον Philip Borg. Το συγκρότημα βρήκε επίσης μια δισκογραφική συμφωνία με τη γερμανική δισκογραφική Pride And Joy Music και άμεσα  κυκλοφόρησε το φανταστικό ντεμπούτο του με τίτλο "Smoke And Mirrors".
Ολόκληρο το άλμπουμ αποπνέει  κλασικό μελωδικό σκληρό ροκ της δεκαετίας του '80, με  δυνατές μεταλλικές πινελιές, με ευφάνταστες δημιουργίες, υψίσυχνα φωνητικά, βαρβάτες κιθάρες και  πραγματικά πιασάρικα ρεφρέν.
Ξεκίνημα του δίσκου με τη "δολοφονική" μελωδία του "Starlet Queen" για να ακολουθήσει το  έρχεται το σκληρό αλλά μελωδικότατο με σχεδόν οπερετικά φωνητικά "Never Give Up". Με σχεδόν ένα μείγμα από hard rock drum της δεκαετίας του '80 και πιο progressive rock πλήκτρα, και δεν είναι καθόλου κακό, ίσα-ίσα υπάρχει πολλή δυναμικότητα σε αυτό.
Τα "What About Us", "Smoke And Mirrors" και το πιο κυκλοθυμικό "Cul-De-Sac" είναι τρία ακόμη υπέροχα δείγματα αγνής, ποιοτικής και κλασικής hard  ροκ μουσικής. Ειδικά και  προσωπικά, μου αρέσει πολύ το κομμάτι "Cul-De-Sac" που "βουίζει", έχει ιδιαίτερα  δεύτερα φωνητικά και μερικά πολύ ωραία πλήκτρα, μπορεί να μην είναι αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο για όλους, αλλά συνεχίζω να το ακούω ξανά και ξανά. Ειλικρινά, δεν υπάρχει ένα κομμάτι που να μην μου αρέσει σε αυτό το άλμπουμ για τον έναν ή τον άλλον λόγο, ακόμη  και το "Maria Dolorosa" που μπορεί να μην συναρπάζει τους περισσότερους σε εμένα ηχεί καταπληκτικά.
Το "Make Waves" είναι απλά ένα υπέροχο και πιο μελωδικό κομμάτι ενώ στο "The Girl Who Never Was" έχουμε να κάνουμε με μια υπέροχη power μπαλάντα. Ένα υπέροχο ντουέτο με την Tina Gunnarson, που χάρη στο υπέροχο  τραγούδισμα του frontman Jonas Tyskhagen, το τραγούδι καταλήγει να είναι πιο συναρπαστικό  από ό,τι αρχικά πίστευα. Οι φωνές των δύο τραγουδιστών λειτουργούν τέλεια σε αυτό το κομμάτι και η κλασική κιθάρα λειτουργεί τόσο καλά μαζί με όλα τα άλλα όργανα.
Τραγούδια όπως ο ύμνος "Hollywood Nights", που θυμίζουν παλιούς  Dokken και TNT, δείχνουν μια μπάντα που μπορεί να χειριστεί επιδέξια τις μελωδίες και, χάρη στη γλυκιά φωνή του Sebastian Okupski, δεν είναι ποτέ πολύ "γλυκιά" ή βαρετή.
Το "The Jester King" επιτρέπει σαφείς  συγκρίσεις με τους θρυλικούς Deep Purple και τους Uriah Heep.
Νομίζω ότι οι Domino Drive με το ντεμπούτο τους είναι εδώ για να μείνουν και το σίγουρο είναι ότι θα κάνει θόρυβο στους λάτρεις της κλασικής ευρωμελωδικής hard 'n' heavy σκηνή.
Όταν καταφέρνεις να συγχρονίσεις τα προγράμματα μουσικών υψηλής ποιότητας για να τους επιτρέψεις να δουλέψουν τελικά μαζί σε ένα συγκρότημα, τότε έχεις ένα αποτέλεσμα σαν αυτό, για μένα δεν είναι μία τελειωμένη υπόθεση, αλλά σίγουρα είναι μια τεράστια ένδειξη για το τι θα μπορούσε να ακολουθήσει από το συγκρότημα, οπότε θα έχουμε περισσότερα από ένα άλμπουμ, γιατί οι δυνατότητες είναι απεριόριστες.

Νότης "Cul-De-Sac" Γκιλλανίδης