Thursday
16Mar
Αφού περιηγήθηκε τις προηγούμενες δύο μέρες στην ιστορική πόλη των Αθηνών, όπως έγραψε στην προσωπική του σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμη ένα μουσικό ίνδαλμα της νιότης μας εμφανίστηκε στην πρωτεύουσα του μελωδικού γίγνεσθαι:
O Paul Laine (Danger Danger, Shugaazer, Darkhorse, The Defiants) και φυσικά ήμασταν παρόντες για να τέρψουμε τα αυτιά μας με μία μελωδική πανδαισία!
(Από το βράδυ που εμφανίστηκε ο Mili Matjevic είμαι αρκετά προβληματισμένος. Είναι προτιμότερο να μένεις με το όνειρο και την φαντασίωση του ιδεατού της μουσικής, γιατί πολλές φορές η παρέλευση χρόνων καταστρέφει την πραγματικότητα. Μιλώ πάντοτε μουσικά).
Είχε φτάσει η ώρα που οι περισσότεροι περίμεναν…κάποιοι από μας 25 χρόνια. Την υποδοχή του φρόντισαν όμως μουσικά οι αγαπημένοι The Radio Sun και οι Hideaway: δύο συγκροτήματα που είχα τεράστια επιθυμία να δω και να ακούσω.
Οι Έλληνες – Hideaway στην αρχή που ανέλαβαν το δύσκολο έργο της προθέρμανσης μπροστά σε λιγοστούς μελικούς ρέκτες τα πήγαν περίφημα και εντυπωσίασαν…εγώ δε, ακούγοντας τους ζωντανά για πρώτη φορά ενθουσιάστηκα! Το ύφος τους κινούνταν στο μελωδικό στο Hard Rock , Melodic Rock , AOR και δημιουργήθηκαν το 2010 από τον κιθαρίστα Ντίνο Γεωργίου (σταθερός , καλοπροβαρισμένος-σίγουρα οι παρτιτούρες των συνθέσεων είναι κάτω από το μαξιλάρι του) και τον πληκτρά Πέτρο Παπαδημάτο μετά από αλλαγές στην σύνθεση τους εμφανίστηκαν με τους Μαρία Γαλιάτσου πίσω από το μικρόφωνο με περισσή ικανότητα στην ερμηνεία ύμνων που φωνάρες του μελωδικού χώρου ερμήνευσαν αρχικά και μπράβο της, στα τύμπανα με τον Χάρη Γεωργίου τα οποία ''υπέφεραν'' από το ανηλεές παίξιμο του και στο μπάσο τον παλιό και αγαπημένο γνώριμο Johnie Κοντό(ex- Flying Mercury) στις βαρβάτες μπασογραμμές.
Ακούγοντας τους λοιπόν θεωρώ ότι οι ευφάνταστες ''κιθαριστικές διαδρομές'' και η δυναμική rhythm section που χαρακτηρίζει τη μουσική και το επερχόμενο δίσκο τους ήταν αυτά που με ενθουσίασαν! Ακριβώς αυτή είναι η εικόνα. Με σπουδαίες διασκευές σε αγαπημένες συνθέσεις, τα φωνητικά της Μαρίας Γαλιάτσου να παρουσιάζουν ομοιότητα με τις καλύτερες παρόμοιου ύφους τραγουδίστριες και με ακόμη πιο μοντέρνα προσέγγιση, η ουσία είναι ότι πρόκειται για άνω του μέσου όρου AOR/μελωδικού hard rock μπάντα!
Εάν συνυπολογίσουμε, τις συνθέσεις, τους ικανότατους μουσικούς και την εξαιρετική τραγουδίστρια έχουμε την τέλεια συνταγή: AOR, μελωδικό hard rock… η κλασική παραγγελία στα 80ς!
Κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος άξια, αφού ό,τι είδαμε παρ' όλο που δεν ήταν δικό τους υλικό(εκτός από δύο δικές τους εξαιρετικές συνθέσεις), αποδόθηκε καλά από άτομα που έχουν μεράκι για ό,τι κάνουν. με την συγκεκριμένη εμφάνιση έδειξαν ότι μπορούν να αποτελέσουν έναν πολύ καλό πρεσβευτή της χώρας μας στους οπαδούς του εξωτερικού, σε ένα είδος που στην Ελλάδα δεν έχει μεγάλη άνθηση και πέραση. Αν μη τι άλλο, για το τόσο μικρό διάστημα που είναι ολοκληρωμένη μπάντα, άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων. Κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος άξια, αφού ό,τι είδαμε παρ' όλο που δεν ήταν δικό τους υλικό αποδόθηκε καλά από άτομα που έχουν μεράκι για ό,τι κάνουν. Μακάρι να γράψουν και άλλα δικά τους τραγούδια σύντομα και να τους ξαναδούμε ακόμα καλύτερους. Παρουσίασαν τα Intro + Another Day, Promises, Hideaway, Lonely Nights, Calling you, Feel The Pain, Hot Cherie, Far Away.
Δε γνωρίζω, εάν έχουν τύχει λοιπόν ανάλογης αποθεωτικής υποδοχής σε άλλο μέρος της Ευρώπης, αλλά αυτήν στην Αθήνα σίγουρα θα τη θυμούνται για μία ζωή! Μιλώ για τους Αυστραλούς The Radio Sun που ακούγονταν εξαιρετικά καλοί, θα τολμούσα να πω καλύτεροι και από τους τρεις ψηφιακούς τους δίσκους!!
Ο Jason Old στο τραγούδι από άλλον πλανήτη!Η τέλεια φωνή για το μουσικό γένος του A.O.R! Ο Robbie Erdmanis στο μπάσο μας ικανοποίησε ακόμη περισσότερο …απλός, προσηνής, χαρούμενος υπό την επίδραση την έντονη οσμή "αορίλας" που γέμισε το club!
Στην κιθάρα και τα άψογα δεύτερα φωνητικά ο βιρτουόζος και ηγέτης της μπάντας Stevie Janevski, λιτός, απέριττος αλλά ουσιαστικότατος στα solo!!
Και στα τύμπανα ο μετρονόμος Ben Wignall με το στιβαρό παίξιμο του, ογκόλιθος πραγματικά παρά το μικροκαμωμένο δέμας του! Ακούστηκαν τα: "Tell Me What You Want", "Wrong Things Right", "One in a Million", "Standing on the Edge of Love", "World's Crazy Now", "Switch Off the World Tonight", "Caught Between Heaven and a Heartbreak", "Maybe", "I Might Lie" (διασκευή Andy Taylor ισοπεδώθηκε το club….), "Broken , Can't Get You Out of My Head".
Χωρίς καθυστέρηση εμφανίστηκε στην σκηνή ο τραγουδιστής μιας αγαπημένης μπάντας –των Danger Danger – ο "άνθρωπος της βραδιάς", ο Paul Laine αυτοπροσώπως πλαισιωμένος από τους ακούραστους The Radio Sun!
Ανέβηκε στην σκηνή επευφημούμενους από τους οπαδούς του με την κιθάρα του, και για μία περίπου μιάμιση ώρα και κάτι παραπάνω ερμήνευσε υπό τις διαρκείς επευφημίες των οπαδών τραγούδια από όλη την μουσική του παρουσία! Τέλειος αφηγητής, καθώς κάθε παρουσίαση των τραγουδιών ήταν και μία πανέμορφη ιστορία και μετά το πέρας της συναυλίας έβγαλε άπειρες φωτογραφίες και υπέγραψε πλήθος δίσκων, cd’s και single’s (τα οποία τον εντυπωσίασαν και το σχολίασε στον κάτοχο).
Πέρα από τις διαρκείς ιαχές των οπαδών που υπομονετικά περίμεναν την εμφάνιση του καλλιτέχνη, κάθε τραγούδι το είπε με την συνοδεία των παρεβρισκομένων που γνώριζαν όλους τους στίχους και απέδειξαν στην πράξη το singalong, όμως και οι υπόλοιποι, γνώστες κάθε σύνθεσης ανάγκασαν τον καλλιτέχνη να δηλώνει εντυπωσιασμένος και εμπνεόμενος από την ατμόσφαιρα σε κάθε τραγούδι!
Εχουν περάσει λίγα μόλις 24 ωρα και η σκέψη μου έχει καθαρίσει, η απογοήτευση έχει καταλαγιάσει και στο μυαλό μου έρχεται η κουβέντα καθηγητή φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο: "πότε γκρεμίζονται τα είδωλα; και απαντούσε ο ίδιος: όταν τα πλησιάζεις…"
Σε καμία περίπτωση δεν ειδωλοποίησα κανέναν στη μουσική. Θαύμαζα και θαυμάζω τη μουσική παρακαταθήκη του καθενός, εκτιμώντας τη μουσική του δημιουργία. Τελεία και Παύλα!
Εγώ προσωπικά είδα έναν από τούς αγαπημένους μου τραγουδιστές Live και το ευχαριστήθηκα κιόλας γιατί η ερμηνεία του (που ήταν και το ζητούμενο) ήταν πολύ καλή φωνητικά! Για να μην αδικήσω τον αγαπημένο καλλιτέχνη και παραθέσω τις σκέψεις και τις κουβέντες πολλών που δυσαρεστήθηκαν, παραπονέθηκαν ή τους ξένισε (όπως εμένα) η συμπεριφορά του καλλιτέχνη σχετικά με την εμμονή του με το πιόμα θα ήθελα παρακαλώ να μην το σχολιάσω άλλο...
Προσωπικά, η φωνή του ήταν σε εξαιρετική κατάσταση , αν και επρόκειτο για την προτελευταία συναυλία πριν την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη…
Συμπέρασμα:
Οι μπάντες, μας αποζημίωσαν με ένα απολαυστικό show, καθώς και με την απλότητα και την ακούραστη διάθεση τους για φωτογραφίες, υπογραφές και αγκαλιές με όλους και σε όλα. Ιδιαίτερης μνείας η αγαπητική διάθεση των μελών και από τις τρεις μπάντες, που έδειξαν τι σημαίνει συναδελφικός σεβασμός και παραδειγματίζουν τις δήθεν βεντετίστικες συμπεριφορές από άλλες μπάντες και άλλους μουσικούς του εγχώριου μουσικού κυκλώματος.
Ο Καναδός τραγουδιστής (από τα 13 του χρόνια στο σανίδι) δήλωνε συνεχώς ''λατρεύω την Ελλάδα'', από μικροφώνου και μας ικανοποίησε και με το παραπάνω ενώ σχεδόν…ξέχασε να πει τον ύμνο από το προσωπική του καριέρα, το " Is It Love".
Οι συνθέσεις που παρουσιάστηκαν ήταν: Grind (Danger Danger song), Goin' All the Way (Danger Danger song), We Are the Young, Under the Gun (Danger Danger song), Dead, Drunk and Wasted
(Danger Danger song), Sick Little Twisted Mind (Danger Danger song), Goin' Goin' Gone (Danger Danger song), Don't Break My Heart Again (Danger Danger song), Love and Bullets (The Defiants song), Don't Walk (Danger Danger song), Take Me Back (The Defiants), Coming Home (Danger Danger song), Bang Bang (Danger Danger song), Beat the Bullet (Danger Danger song), I Still Think About You (Danger Danger song), Dorianna( ο απόλυτος μελωδικός ύμνος…που μας αποτελείωσε)!
Ας είναι όμως!Μία ακόμη εξαιρετική παράσταση καταγράφηκε...
Νότης Γκιλλανίδης
(Από το βράδυ που εμφανίστηκε ο Mili Matjevic είμαι αρκετά προβληματισμένος. Είναι προτιμότερο να μένεις με το όνειρο και την φαντασίωση του ιδεατού της μουσικής, γιατί πολλές φορές η παρέλευση χρόνων καταστρέφει την πραγματικότητα. Μιλώ πάντοτε μουσικά).
Είχε φτάσει η ώρα που οι περισσότεροι περίμεναν…κάποιοι από μας 25 χρόνια. Την υποδοχή του φρόντισαν όμως μουσικά οι αγαπημένοι The Radio Sun και οι Hideaway: δύο συγκροτήματα που είχα τεράστια επιθυμία να δω και να ακούσω.
Οι Έλληνες – Hideaway στην αρχή που ανέλαβαν το δύσκολο έργο της προθέρμανσης μπροστά σε λιγοστούς μελικούς ρέκτες τα πήγαν περίφημα και εντυπωσίασαν…εγώ δε, ακούγοντας τους ζωντανά για πρώτη φορά ενθουσιάστηκα! Το ύφος τους κινούνταν στο μελωδικό στο Hard Rock , Melodic Rock , AOR και δημιουργήθηκαν το 2010 από τον κιθαρίστα Ντίνο Γεωργίου (σταθερός , καλοπροβαρισμένος-σίγουρα οι παρτιτούρες των συνθέσεων είναι κάτω από το μαξιλάρι του) και τον πληκτρά Πέτρο Παπαδημάτο μετά από αλλαγές στην σύνθεση τους εμφανίστηκαν με τους Μαρία Γαλιάτσου πίσω από το μικρόφωνο με περισσή ικανότητα στην ερμηνεία ύμνων που φωνάρες του μελωδικού χώρου ερμήνευσαν αρχικά και μπράβο της, στα τύμπανα με τον Χάρη Γεωργίου τα οποία ''υπέφεραν'' από το ανηλεές παίξιμο του και στο μπάσο τον παλιό και αγαπημένο γνώριμο Johnie Κοντό(ex- Flying Mercury) στις βαρβάτες μπασογραμμές.
Ακούγοντας τους λοιπόν θεωρώ ότι οι ευφάνταστες ''κιθαριστικές διαδρομές'' και η δυναμική rhythm section που χαρακτηρίζει τη μουσική και το επερχόμενο δίσκο τους ήταν αυτά που με ενθουσίασαν! Ακριβώς αυτή είναι η εικόνα. Με σπουδαίες διασκευές σε αγαπημένες συνθέσεις, τα φωνητικά της Μαρίας Γαλιάτσου να παρουσιάζουν ομοιότητα με τις καλύτερες παρόμοιου ύφους τραγουδίστριες και με ακόμη πιο μοντέρνα προσέγγιση, η ουσία είναι ότι πρόκειται για άνω του μέσου όρου AOR/μελωδικού hard rock μπάντα!
Εάν συνυπολογίσουμε, τις συνθέσεις, τους ικανότατους μουσικούς και την εξαιρετική τραγουδίστρια έχουμε την τέλεια συνταγή: AOR, μελωδικό hard rock… η κλασική παραγγελία στα 80ς!
Κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος άξια, αφού ό,τι είδαμε παρ' όλο που δεν ήταν δικό τους υλικό(εκτός από δύο δικές τους εξαιρετικές συνθέσεις), αποδόθηκε καλά από άτομα που έχουν μεράκι για ό,τι κάνουν. με την συγκεκριμένη εμφάνιση έδειξαν ότι μπορούν να αποτελέσουν έναν πολύ καλό πρεσβευτή της χώρας μας στους οπαδούς του εξωτερικού, σε ένα είδος που στην Ελλάδα δεν έχει μεγάλη άνθηση και πέραση. Αν μη τι άλλο, για το τόσο μικρό διάστημα που είναι ολοκληρωμένη μπάντα, άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων. Κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος άξια, αφού ό,τι είδαμε παρ' όλο που δεν ήταν δικό τους υλικό αποδόθηκε καλά από άτομα που έχουν μεράκι για ό,τι κάνουν. Μακάρι να γράψουν και άλλα δικά τους τραγούδια σύντομα και να τους ξαναδούμε ακόμα καλύτερους. Παρουσίασαν τα Intro + Another Day, Promises, Hideaway, Lonely Nights, Calling you, Feel The Pain, Hot Cherie, Far Away.
Δε γνωρίζω, εάν έχουν τύχει λοιπόν ανάλογης αποθεωτικής υποδοχής σε άλλο μέρος της Ευρώπης, αλλά αυτήν στην Αθήνα σίγουρα θα τη θυμούνται για μία ζωή! Μιλώ για τους Αυστραλούς The Radio Sun που ακούγονταν εξαιρετικά καλοί, θα τολμούσα να πω καλύτεροι και από τους τρεις ψηφιακούς τους δίσκους!!
Ο Jason Old στο τραγούδι από άλλον πλανήτη!Η τέλεια φωνή για το μουσικό γένος του A.O.R! Ο Robbie Erdmanis στο μπάσο μας ικανοποίησε ακόμη περισσότερο …απλός, προσηνής, χαρούμενος υπό την επίδραση την έντονη οσμή "αορίλας" που γέμισε το club!
Στην κιθάρα και τα άψογα δεύτερα φωνητικά ο βιρτουόζος και ηγέτης της μπάντας Stevie Janevski, λιτός, απέριττος αλλά ουσιαστικότατος στα solo!!
Και στα τύμπανα ο μετρονόμος Ben Wignall με το στιβαρό παίξιμο του, ογκόλιθος πραγματικά παρά το μικροκαμωμένο δέμας του! Ακούστηκαν τα: "Tell Me What You Want", "Wrong Things Right", "One in a Million", "Standing on the Edge of Love", "World's Crazy Now", "Switch Off the World Tonight", "Caught Between Heaven and a Heartbreak", "Maybe", "I Might Lie" (διασκευή Andy Taylor ισοπεδώθηκε το club….), "Broken , Can't Get You Out of My Head".
Χωρίς καθυστέρηση εμφανίστηκε στην σκηνή ο τραγουδιστής μιας αγαπημένης μπάντας –των Danger Danger – ο "άνθρωπος της βραδιάς", ο Paul Laine αυτοπροσώπως πλαισιωμένος από τους ακούραστους The Radio Sun!
Ανέβηκε στην σκηνή επευφημούμενους από τους οπαδούς του με την κιθάρα του, και για μία περίπου μιάμιση ώρα και κάτι παραπάνω ερμήνευσε υπό τις διαρκείς επευφημίες των οπαδών τραγούδια από όλη την μουσική του παρουσία! Τέλειος αφηγητής, καθώς κάθε παρουσίαση των τραγουδιών ήταν και μία πανέμορφη ιστορία και μετά το πέρας της συναυλίας έβγαλε άπειρες φωτογραφίες και υπέγραψε πλήθος δίσκων, cd’s και single’s (τα οποία τον εντυπωσίασαν και το σχολίασε στον κάτοχο).
Πέρα από τις διαρκείς ιαχές των οπαδών που υπομονετικά περίμεναν την εμφάνιση του καλλιτέχνη, κάθε τραγούδι το είπε με την συνοδεία των παρεβρισκομένων που γνώριζαν όλους τους στίχους και απέδειξαν στην πράξη το singalong, όμως και οι υπόλοιποι, γνώστες κάθε σύνθεσης ανάγκασαν τον καλλιτέχνη να δηλώνει εντυπωσιασμένος και εμπνεόμενος από την ατμόσφαιρα σε κάθε τραγούδι!
Εχουν περάσει λίγα μόλις 24 ωρα και η σκέψη μου έχει καθαρίσει, η απογοήτευση έχει καταλαγιάσει και στο μυαλό μου έρχεται η κουβέντα καθηγητή φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο: "πότε γκρεμίζονται τα είδωλα; και απαντούσε ο ίδιος: όταν τα πλησιάζεις…"
Σε καμία περίπτωση δεν ειδωλοποίησα κανέναν στη μουσική. Θαύμαζα και θαυμάζω τη μουσική παρακαταθήκη του καθενός, εκτιμώντας τη μουσική του δημιουργία. Τελεία και Παύλα!
Εγώ προσωπικά είδα έναν από τούς αγαπημένους μου τραγουδιστές Live και το ευχαριστήθηκα κιόλας γιατί η ερμηνεία του (που ήταν και το ζητούμενο) ήταν πολύ καλή φωνητικά! Για να μην αδικήσω τον αγαπημένο καλλιτέχνη και παραθέσω τις σκέψεις και τις κουβέντες πολλών που δυσαρεστήθηκαν, παραπονέθηκαν ή τους ξένισε (όπως εμένα) η συμπεριφορά του καλλιτέχνη σχετικά με την εμμονή του με το πιόμα θα ήθελα παρακαλώ να μην το σχολιάσω άλλο...
Προσωπικά, η φωνή του ήταν σε εξαιρετική κατάσταση , αν και επρόκειτο για την προτελευταία συναυλία πριν την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη…
Συμπέρασμα:
Οι μπάντες, μας αποζημίωσαν με ένα απολαυστικό show, καθώς και με την απλότητα και την ακούραστη διάθεση τους για φωτογραφίες, υπογραφές και αγκαλιές με όλους και σε όλα. Ιδιαίτερης μνείας η αγαπητική διάθεση των μελών και από τις τρεις μπάντες, που έδειξαν τι σημαίνει συναδελφικός σεβασμός και παραδειγματίζουν τις δήθεν βεντετίστικες συμπεριφορές από άλλες μπάντες και άλλους μουσικούς του εγχώριου μουσικού κυκλώματος.
Ο Καναδός τραγουδιστής (από τα 13 του χρόνια στο σανίδι) δήλωνε συνεχώς ''λατρεύω την Ελλάδα'', από μικροφώνου και μας ικανοποίησε και με το παραπάνω ενώ σχεδόν…ξέχασε να πει τον ύμνο από το προσωπική του καριέρα, το " Is It Love".
Οι συνθέσεις που παρουσιάστηκαν ήταν: Grind (Danger Danger song), Goin' All the Way (Danger Danger song), We Are the Young, Under the Gun (Danger Danger song), Dead, Drunk and Wasted
(Danger Danger song), Sick Little Twisted Mind (Danger Danger song), Goin' Goin' Gone (Danger Danger song), Don't Break My Heart Again (Danger Danger song), Love and Bullets (The Defiants song), Don't Walk (Danger Danger song), Take Me Back (The Defiants), Coming Home (Danger Danger song), Bang Bang (Danger Danger song), Beat the Bullet (Danger Danger song), I Still Think About You (Danger Danger song), Dorianna( ο απόλυτος μελωδικός ύμνος…που μας αποτελείωσε)!
Ας είναι όμως!Μία ακόμη εξαιρετική παράσταση καταγράφηκε...
Νότης Γκιλλανίδης
// Τελευταία Νέα
-
-
-
-
Οι The Magic Bus γίνονται "Μέρος της Γιορτής"
Οι The Magic Bus γίνονται "Μέρος της Γιορτής" και το Town by...
-
-
-
