Socrates Drank the Conium: Ο ελληνικός ροκ μύθος που ξετρέλλανε το σύμπαν...

Το αρχικό τους όνομα ήταν Persons και το ξεκίνημα έγινε το 1969 ενώ έπειτα έκαναν εμφανίσεις σε κλαμπ της Αθήνας, και κυρίως στο "Κύτταρο".
Το πλούσιο ρεπερτόριο τους συμπεριελάμβανε αρκετά κομμάτια διασκευές από καλλιτέχνες όπως ο Jimi Hendrix, Cream, Frank Zappa, Rolling Stones, Αnimals κ.α. ενώ ένα φεγγάρι συμμετείχε και ο κιθαρίστας Johnny Lampizzi.
Το 1970 κυκλοφορούν το πρώτο τους σινγκλ με τίτλο "Κλείσ' τα μάτια σου και άκου" και είναι η μοναδική φορά που χρησιμοποιούν ελληνικό στίχο και την επόμενη χρονιά συμμετέχουν στη συλλογή "Ζωντανοί στο Κύτταρο" με το ορχηστρικό rock-blues κομμάτι "Ηλεκτρικός Σωκράτης" και με τις συνεχόμενες επιτυχημένες συναυλίες που δίνουν έχουν δημιουργήσει τεράστιο θόρυβο για το όνομα τους με πιο χαρακτηριστική τη συναυλία που έδωσαν στο γήπεδο του Σπόρτινγκ, τα Χριστούγεννα του 1970.

Το 1972 ηχογραφούν τον παρθενικό τους δίσκο με τίτλο το όνομα τους (Socrates Drank The Conium), η παραγωγή είναι κακή λόγω των λίγων ωρών που είχαν στη διάθεσή τους και μαζί με το Γ. Σπάθα και Α. Τουρκογιώργη είναι και ο ντράμερ Ηλίας Μπουκουβάλας.
Ξεχωρίζουν τα τραγούδια "Live the country" και το θρυλικό "Starvation" στην αρχική του μορφή ενώ το ψυχεδελικό εξώφυλλο έχει μείνει κλασσικό και ο ήχος τους θυμίζει εκτός από J. Hendrix, τους Fleetwood Mac, Cream και Free.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο τους, με τίτλο "Taste of Conium" όπου ξεχωρίζουν οι διασκευές στο "Satisfaction" των Rolling Stones και το "See See Rider" των Animals αλλά και το καταπληκτικό "Waiting for the sun".
Η περιπέτεια των Socrates “μεταφέρεται” στην Ολλανδία παίζοντας σε διάφορα clubs και παρότι αρχίζουν να κάνουν αίσθηση με τις δυνατές εμφανίσεις τους αναγκάζονται να φύγουν γιατί δεν έχουν άδεια εργασίας (μέχρι και φυλακή έφαγαν) αλλά και γιατί τους καλούσε το μόνιμο πρόβλημα των ελληνικών συγκροτημάτων… που ήταν ο στρατός.
Το 1973 κυκλοφορούν τον εξαιρετικό άλμπουμ "On the Wings" με παραγωγό τον Κώστα Φασόλα  και νέο ντράμερ τον Γ. Τρανταλίδη, όπου γίνεται σαφής ο προσανατολισμός του γκρουπ σε πιο hard rock και progressive μονοπάτια ενώ χρησιμοποιούν και δεύτερο κιθαρίστα, τον Gus Doukakis (Kώστα Δουκάκη).
Ο συγκεκριμένος δίσκος κάνει διάσημους τους SOCRATES και στην Αμερική(!!!) όπου παίζεται μετά μανίας στους κολεγιακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς ενώ γίνονται διθυραμβικές κριτικές και από διάφορα αμερικάνικα μουσικά έντυπα (περιοδικό Billboard).
Τα επόμενα δύο χρόνια γίνονται φοβερά πράματα για το συγκρότημα, το οποίο μετακομίζει στο Λονδίνο με αποκορύφωμα την συνεργασία με τον σπουδαίο συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου που τους παίρνει μαζί του για να ανοίγουν τις συναυλίες του σε όλη την Ευρώπη ενώ ηχογραφούν την ίδια περίοδο το ιστορικό album "PHOS", όπου έχει αναλάβει και την παραγωγή.
Ο δίσκος γνωρίζει την αποθέωση από κριτικούς και κοινό για την ποικιλία και την υπέροχη έμπνευση των συνθέσεων ενώ η παραγωγή για τα δεδομένα της εποχής είναι σε υψηλά επίπεδα.



Το ηχόχρωμα του Βαγγέλη Παπαθανασίου στα πλήκτρα είναι μοναδικό και τραγούδια σαν τα "Killer" (φοβερή, η απόδοση από τον ντράμερ Γιώργο Τρανταλίδη), "Queen of the Universe" και φυσικά του τρομερό "Starvation" οδήγησαν το γκρουπ στην κορυφή της διεθνής ροκ σκηνής.
Το κομμάτι όμως που έκανε τους SOCRATES διαχρονικούς ήταν το ανατριχιαστικό “Mountains” που κατάφεραν και πάντρεψαν άψογα την ηπειρώτικη παραδοσιακή μουσική με το τεχνο-ροκ ύφος. Το μοναδικό παίξιμο του Σπάθα στην κιθάρα σ’ αυτό το άλμπουμ (αλλά και στους προηγούμενους) είχε μαγέψει και τους πιο δύσκολους ακροατές αφού όλη η διεθνής ροκ κοινότητα μίλαγε για το νέο αστέρι της εξάχορδης θεάς.
Το "PHOS" έχει πουλήσει συνολικά πάνω από 300 χιλιάδες αντίτυπα (!!!) ενώ στην Αμερική κυκλοφόρησε με άλλο εξώφυλλο.
Μετά από πολλές αλλαγές στα μέλη του γκρουπ το 1980 κυκλοφορούν το αξιόλογο "Waiting for Something" και τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα "Lady" και "Mr wc". Στο δίσκο συμμετέχουν ο Γιώργος Ζηκογιάννης στο μπάσο, ο Νίκος Αντύπας στα τύμπανα και ο Παύλος Αλεξίου στα πλήκτρα.
Το 1981 ηχογραφούν το αδικημένο "Breaking Through" και το τραγούδια που ξεχώρισαν ήταν τα "Master of Disaster", "Born Again", "Don't You Like" ενώ η μπάντα αποτελείται εκείνη την περίοδο από τους Αντώνη Τουρκογιώργη (Φωνή & Μπάσο), Γιάννη Σπάθα ( Κιθάρα) και Νίκο Αντύπα (ντραμς).
Παράλληλα το γκρουπ παίρνει την απόφαση να δοκιμάσει ξανά την τύχη του στο εξωτερικό και για αυτό τον λόγο μετακομίζει στην Αγγλία και κάνουν μία σειρά εμφανίσεων στο γνωστό rock club "Dingwalls", στο οποίο έχουν παίξει εξαιρετικοί καλλιτέχνες όπως οι: Who, Eric Clapton και Jimi Page.
Το 1983 τελικά δέχονται ένα παγκόσμιο συμβόλαιο από την Virgin, αξίας 15.000 στερλινών και ξεκινούν τις ηχογραφήσεις.
Για εμπορικούς λόγους αλλάζουν το όνομα τους σε PLAZA και το 1983 κυκλοφορούν τον ομώνυμο δίσκο όπου συνεργάζονται με τον στιχουργό του Elton John, ονόματι Gary Osborne και το παραγωγό Vic Coppersmith-Heaven (Τhe Jam, Peter Gabriel, Joe Cocker).
Ο ήχος του γκρουπ είναι πλέον λιγότερο ροκ και πιο εύπεπτος κάτι που φαίνεται έντονα στα τραγούδια "Babe I'm Leaving",  "Living in a Hot Town" και στο θαυμάσιο “Stray Dogs” ενώ η περιοδεία που ακολούθησε με τους UFO ήταν άκρως επιτυχημένη (με αποκορύφωμα την εμφάνιση στο Hammersmith Odeon του Λονδίνου στις 14 & 15 Απριλίου 1983) και μουσικοί σαν τον Lemmy (Motorhead), Gary Moore, Jeff Beck, Elton John που παρακολούθησαν την συγκεκριμένη συναυλία  ενθουσιάστηκαν και απέδωσαν δημόσια τα εύσημα τους στο ταλέντο και το άψογο παίξιμο των Socrates.
Η δυναμική live και δισκογραφική τους παρουσία έχει εντυπωσιάσει αρκετά τα μεγαλοστελέχη δισκογραφικών εταιριών με συνέπεια να έρθει και η προτάση για συμβόλαιο, με πιο σημαντική εκείνη της Warner, που τους πρόσφερε  αξίας 50.000 στερλινών, και μόνιμη εγκατάσταση στην Αμερική.
Όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του, ο Αντώνης Τουρκογιώργης με τίτλο “Το Συγκρότημα” (εκδόσεις Ιανός, ο μελωδός) η πρόταση απορρίφθηκε για δύο κυρίως λόγους:
Πρώτον διότι είχαν όλοι πολλές και σημαντικές οικογενειακές υποχρεώσεις μιας και ηλικιακά ήταν όλοι τότε άνω των τριάντα και δεύτερον διότι όταν συνομίλησαν με μέλη των Icehouse που εκείνη την περίοδο η συγκεκριμένη μπάντα ήταν νο1 στην Αγγλία, τους αποκάλυψε ότι τα λεφτά ήταν πολύ λίγα και παρά την επιτυχία που είχαν, έμεναν σε υπόγεια,  η δισκογραφική τους εταιρεία, τους είχε δώσει μόνο προκαταβολές και για να ξεχρεώσουν  έπρεπε να κυκλοφορήσουν άλλους τρεις δίσκους!
Συνέπεια όλων αυτών ήταν η άρνηση των Socrates στην πρόταση της Warner και το συγκρότημα δεν άντεξε τα νέα δεδομένα και το 1986 αποφάσισαν να διαλυθούν, να επιστρέψουν στην πατρίδα και οι μουσικοί να ακολουθήσουν τους δικούς τους μουσικούς δρόμους.

Το 1999 επανασυνδέονται με μια υπέροχη συναυλία στο Λυκαβηττό και την κυκλοφορούν σε album με τον τίτλο "Live in Concert 1999" και περιέχει εκτός από τις μεγάλες επιτυχίες των SOCRATES, τρία ακυκλοφόρητα τραγούδια και αρκετές διασκευές κυρίως του Jimi Hendrix που αποδεικνύεται και η αγαπημένη επιρροή της μπάντας. Μετά από κάποιες εμφανίσεις έγιναν σημαντικές αλλαγές των μελών και το συγκρότημα πήρε σταθερή μορφή από το 2002 μέχρι και το 2010 με τούς: Γιάννη Σπάθα και Αντώνη Τουρκογιώργη να αποτελούν το βασικό κορμό και το  συγκρότημα στο διάστημα αυτό έκανε μεγάλες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα ενώ άνοιξαν και την συναυλία των Toto στην χώρα μας το 2006.
Το 2010, ο Γιάννης Σπάθας, ο Αντώνης Τουρκογιώργης και ο ντράμερ Μάκης Γιούλης μπαίνουν στο στούντιο όπου συνθέτουν τα τραγούδια για μια νέα πολυαναμενόμενη δισκογραφική δουλειά (μετά από το "Plaza") όμως κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας του Αντώνη Τουρκογιώργη διακόπτει ξαφνικά την πορεία της μπάντας με συνέπεια τα όποια δισκογραφικά σχέδια να μπουν στο πάγο…
Τελευταία νέα για τους λατρεμένους Socrates Drank the Conium δεν υπάρχουν παρά μόνο κάποιες αραιές εμφανίσεις του Γ. Σπάθα.
Εν κατακλείδι θα λέγαμε ότι η όμορφη και συναρπαστική περιπέτεια του πιο σημαντικού συγκροτήματος που γέννησε ετούτη η χώρα, μας έχει γοητεύσει μιας και σε πολύ δύσκολες “ροκ” συνθήκες για ένα ελληνικό σχήμα, το ιστορικό γκρουπ πέτυχε να ξετρελάνει όλο τον κόσμο και να κυκλοφορήσει εξαιρετικούς δίσκους και αξεπέραστα τραγούδια.
Και όπως λέει και ένα υπέροχο τραγούδι τους… “Every dream comes to an end”…

Δισκογραφία
    (Appears on) Live at Kyttaro - 1971
    Socrates Drank the Conium - 1972
    Taste of Conium - 1972
    On The Wings - 1973
    Phos - 1976
    Waiting for Something - 1980
    Breaking Through - 1981
    Plaza - 1983
    Live in Concert - 1999
    The Original Singles - Compilation released 2005
 
Επιμέλεια: Φώτης Μελέτης