Talking Heads: (Mόνον) Αληθινές Ιστορίες

Πρεμιέρες στον Καναδά και σε επιλεγμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα ακολουθήσουν μέσα στη χρονιά.
Σε αντίθεση με το ρεύμα της σύγχρονης Χολλυγουντιανής παραγωγής του ‘86, η ταινία που αψηφά τις κατηγοριοποιήσεις, συνδυάζοντας διάφορα φιλμικά είδη: ντοκυμανταίρ, σάτυρα, μιούζικαλ, δράμα και υπερρεαλιστική φαντασία. Το “Nashville” του Robert Altman, οι ταινίες του Φελλίνι και το “Our Town” του Thornton Wilder είναι ορισμένες από τις ευδιάκριτες υφολογικές αναφορές.
Ο David Byrne ποτέ δεν υπήρξε συμβατός με την περσόνα του μέσου αυτάρεσκου, αγραμμάτου /καλοκρυμμένου βλακός «ροκ σταρ». Γεννημένος στις 14 Μαίου του ’52 στο Dumbarton της Σκωτίας, μετακόμισε με την οικογένειά του –τον ηλεκτρολόγο μηχανικό πατέρα του, την δασκάλα μέσης εκπαίδευσης μητέρα του και τον μεγαλύτερο αδελφό του- στον Καναδά κι από κει, στα οκτώ του, στο Maryland. Έχοντας αναπτύξει έντονο ενδιαφέρον για τη μουσική από μικρή ηλικία (στα πέντε του ήξερε φυσαρμόνικα), συμμετείχε σε σχολικά συγκροτήματα και επιχείρησε να σπουδάσει στο Rhode Island School Of Design και το Maryland Institute College Of Art. Αλλά, όπως αρκετοί της γενιάς του, τα παράτησε.
Τον Μάϊο του ’74 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και τον ίδιο Σεπτέμβριο είχε φτιάξει τη δική του μπάντα. Ακολούθησαν οι μέρες της εκκόλαψης και έκρηξης του punk, οι εμφανίσεις το CBGB, το συμβόλαιο με την Sire Records, το “Psycho Killer”. Κι έκτοτε, ως ο δημιουργικός νους των Talking Heads, ανήσυχος και πολυπράγμων, κάθε του μουσικό βήμα ισοδυναμούσε με άλμα.
Συνεργασία με τον Brian Eno (“Fear Of Music”), Αφρικάνικοι ρυθμοί, ηλεκτρονικό φανκ, εκλεκτικό new wave με κάθε άλλο παρά εύπεπτο στίχο (“Remain In Light”, “Speaking In Tongues”). Στα τέλη του ’84 έρχεται η κυκλοφορία ενός βίντεο μεγάλης διάρκειας (“Stop Making Sense”) με μια συναυλία τους, στην οποία οι μεταμορφώσεις του Byrne, η πληθωρική εκτέλεση των πιο γνωστών τους τραγουδιών και το νευρώδες, ιδιότροπο εκτελεστικό τους στυλ κάνει αίσθηση και σημειώνει εμπορική επιτυχία.
Η γνωριμία του Byrne με τον σκηνοθέτη Jonathan Demme, ο οποίος του επιτρέπει να κάνει παρατηρήσεις, προσθήκες και αλλαγές στη μίξη του “Stop Making Sense”, ανοίγει στον 34χρονο -πολιτογραφημένο πλέον Νεοϋορκέζο- την πόρτα προς μια άλλη καλλιτεχνική διάσταση. Η ευχέρειά του στη χρήση των οπτικών μέσων επισφραγίζεται με το επόμενο άλμπουμ των Talking Heads, το σατυρικό, γεμάτο μελετημένη pop “Little Creatures”, το οποίο σημειώνει τις μεγαλύτερες από κάθε προηγούμενο δίσκο τους πωλήσεις διεθνώς.  
Στο γύρισμα μεταξύ ’85 και ‘86, με τα singles του δίσκου να ακροάσιμα και θεάσιμα παντού και το βίντεο του “Road To Nowhere” mainstream επιτυχία ανά τον κόσμο, ο Byrne κατορθώνει να εξασφαλίσει τον πλήρη καλλιτεχνικό έλεγχο για την πρώτη «δική του» ταινία. Με μπάτζετ ενός εκατομμυρίου δολλαρίων από την Warner Bros μόνο για τα γυρίσματα, το πρότζεκτ που θα πάρει τον τίτλο “True Stories” παίρνει μπροστά και διαμορφώνεται καθώς προχωρά. Ο Byrne αναλαμβάνει πλήρη καθήκοντα σκηνοθέτη θέλοντας να παρουσιάσει και στη μεγάλη οθόνη την κλίση του για επισταμένη παρατήρηση του συνόλου των παραδοξοτήτων που στα μάτια του συνθέτουν την καθημερινή ροή ηρωϊκών υπερβάσεων, βλακωδών μονομανιών, μετριοτήτων επιπέδου καλλιτεχνίας και συναισθηματικής ανωριμότητας που συναπεικονίζουν την αμερικάνικη κοινωνία.
Την παραγωγή αναλαμβάνει η Karen Murphy, γνωστή για την επιτυχία της δύο χρόνια πριν για την παρωδική ροκ κωμωδία “This Is Spinal Tap”.
Στην ουσία εξασφαλίζει στον Byrne τα κονδύλια και το χρόνο για να εξερευνήσει και να εξοικειωθεί μ’ αυτό που επιδιώκει ν’ απεικονίσει. Και αυτό φάνηκε για καιρό να είναι το ποιά γεγονότα είναι πράγματι κομμάτι της ιστορίας του Τέξας και ποιά αποτελούν διαδεδομένη μυθοπλασία. Ο Byrne είχε τους λόγους του.
Το σενάριο βασίζεται σ’ ένα πρωτόλειο σκριπτ της θεατρικής συγγραφέως Beth Henley και του ηθοποιού Stephen Tobolowsky.

Το γράφουν μέσα σε 19 μέρες και το παραδίδουν στον Byrne, ο οποίος πέφτει με τα μούτρα στις βελτιώσεις και τις επανεγγραφές. Τα τελευταία χρόνια οι δίσκοι των Talking Heads έχουν αρχίσει να προκύπτουν μέσα από ανάλογη διαδικασία. Ο Byrne φέρνει στο στούντιο όλο και πιο έτοιμες τις ιδέες του σε demo, βασιζόμενο&sigmaf