Styx: Το γλυκόπικρο φινάλε του "Caught In Act"

Ήδη είχαν κάνει την εμφάνισή τους, αρκετό καιρό πριν, τα σύννεφα που προμήνυαν ότι οι Styx όδευαν με μαθηματική ακρίβεια προς τη διάλυσή τους. Τα μεγάλα συγκροτήματα, στην ιστορία της μουσικής, πολλές φορές, είχαν την ιδιαιτερότητα να κλονίζονται από σοβαρές εντάσεις και διαφωνίες μεταξύ των μελών τους.  Αυτός ο άτυπος κανόνας, μπορεί μερικές φορές να έχει ευεργετικές επιδράσεις στην παραγωγικότητα και στην ποιότητα των έργων τους, είναι βέβαιο όμως ότι σχεδόν πάντα οδηγεί στο να πάψουν να υπάρχουν ως μπάντες.

Οι Styx ανήκουν στο πρώτο κύμα, του ανεπίσημου  μουσικού κινήματος AOR/Arena Rock , όπως και οι Journey, Reo Speedwagon, Foreigner, Boston κ.ά, ένα κίνημα το οποίο αγκαλιάστηκε θερμά από την πλειοψηφία των Αμερικανών και όχι μόνο μουσικόφιλων.

Η ένδοξη εποχή τους ήταν από το 1977 έως και το 1983. Και ακριβώς το συγκεκριμένο έτος υπήρξε το καθοριστικό που ξεδιάλυνε την κατάσταση. Είναι το έτος που κυκλοφόρησαν το περίφημο concept album με τίτλο "Kilroy Was Here’’.

H rock opera δημιουργία, έχει ως κεντρικό θέμα και ιστορία μια μελλοντική δυστοπική κοινωνία στην οποία επικρατεί ένα αυταρχικό, ηθικιστικό, θεοκρατικό καθεστώς που έχει εξοβελίσει τη rock μουσική και τους δημιουργούς της ως ανήθικους και διεφθαρμένους. O κεντρικός χαρακτήρας, Robert Orin Charles Kilroy (τα αρχικά του σχηματίζουν τη λέξη R.O.C.K.),γίνεται σύμβολο αντίστασης, ενάντια  σε αυτή την παρανοική οργουελική δικτατορία.  Εδώ είναι πολύ σημαντικό να καταλάβει κανείς την πραγματική  κοινωνική και πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στις ρηγκανικές τότε ΗΠΑ, όπου ακραίες θρησκευτικές και πουριτανικές ομάδες, κατακεραύνωναν τη rock αλλά και όλες τις αποχρώσεις της ως "ανήθικη’’ και "σατανική’’. Μέσα από την πανίσχυρη τότε οργάνωση "Parents Music Resource Center’’ πίεζαν την κυβέρνηση να θεσμοθετήσει περίπου ένα είδος ελέγχου που έφτανε μέχρι και τη λογοκρισία στην καλλιτεχνική δραστηριότητα. Συγκροτήματα όπως οι Electric Light Orchestra, Queen, Led Zepelin, Twisted Sister, Beatles αλλά και οι Styx, είχαν δεχτεί σφοδρότατα πυρά και κατηγορίες  από τέτοιες οργανώσεις για ‘’υποσυνείδητα σατανικά μηνύματα’’ μέσα από τα τραγούδια τους. Συνεπώς το "Kilroy Was Here’’ αντανακλά ακριβώς όλο αυτό το κλίμα, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Οι κριτικές για το άλμπουμ ήταν ανάμεικτες έως μέτριες, ωστόσο είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία και πολύ καλή πορεία στα charts.

Και σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που λόγω των περιστάσεων, λόγω δέσμευσης από συμβόλαιο, έρχεται η δημιουργία του "Caught In Act’’. Θα μπορούσε μάλιστα να αναρωτηθεί κάποιος, αν θα είχαν μπεί στον κόπο να ολοκληρώσουν το συγκεκριμένο εγχείρημα, αν δεν υπήρχε αυτή η συμβατική υποχρέωση-αγγαρεία. Ήδη από τα μέσα του 1983 ο κιθαρίστας Tommy Shaw, είχε πάρει την οριστική απόφαση να αποχωρήσει από το συγκρότημα. Kαι από την άλλη πλευρά ο τραγουδιστής Dennis De Young, δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι η μπάντα θα συνέχιζε χωρίς τον Shaw, παρά την παρότρυνση των άλλων μελών να τον αντικαταστήσει ο ίδιος. O τελευταίος, είναι η αλήθεια πέραν όλων των άλλων λόγων, επιθυμούσε διακαώς να ξεκινήσει solo καριέρα.

Η κατάσταση λοιπόν είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο, όπου η λήξη της μπάντας έλαβε χώρα επίσημα πλέον το 1984, με τους Shaw και De Young να παίρνουν προσωπικούς καλλιτεχνικούς δρόμους, χωρίς να τα πάνε καθόλου άσχημα. Μια αξιόλογη απόπειρα επανένωσης και αναβίωσης των Styx έγινε το 1991 με το άλμπουμ "Edge Of The Century’’, χωρίς όμως τον Tommy Shaw (τη θέση του είχε πάρει ο κιθαρίστας Glen Burtnik), ένα άλμπουμ που πήγε αρκετά καλά εμπορικά αλλά με μετριότατες κριτικές. Αίσθηση από τη συγκεκριμένη συλλογή έκαναν τραγούδια όπως τα "Show Me The Way’’, "Love At First Sight’’ και "Love Is The Ritual’’.

Mία τελευταία προσπάθεια να ξαναβρεθούν όλοι μαζί ως μπάντα επιχειρήθηκε το 1996, όπου απλά διαπιστώθηκε για μια ακόμα φορά ότι αυτό ήταν αδύνατο πρακτικά. Σε αυτό βέβαια συνέβαλε σίγουρα και ο θάνατος του drummer John Panozzo εκείνη τη χρονιά. Μάλιστα ο Shaw περιέγραψε την κατάσταση λέγοντας: "Αυτό που διαπιστώσαμε ως αλήθεια το 1983, είχε γίνει ακόμα πιο πραγματικό το 1996". Αυτό ακριβώς που δίνει πραγματικά μεγάλη αξία στο "Caught In Act’’ είναι το γεγονός ότι έχουμε την ευκαιρία να δούμε τους Styx ζωντανά σε όλη τους την αρχική σύνθεση, στη σωστή line up, για τελευταία φορά, και αυτό έχει από μόνο του ιστορική αξία.

H βιντεοσκόπηση του live πραγματοποιήθηκε στο Saenger Theater της Νέας Ορλεάνης στις 9 και 10 Απριλίου του 1983, στη συναυλία που έδωσαν εκεί στα πλαίσια της περιοδείας "Kilroy Tour’’, ενώ το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1984, έναν ακριβώς χρόνο μετά. Αν και live album, το πρώτο τραγούδι που ακούμε είναι το ‘’Music Time’’, το μόνο που ηχογραφήθηκε ειδικά για αυτή συλλογή. Πρόκειται ίσως για ένα από τα πλέον αδιάφορα και άνευρα τραγούδια των Styx, στο οποίο δίνουν την εντύπωση ότι θέλουν να μοιάσουν στους Cars, καθώς ο ήχος του δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την μουσική ταυτότητά τους. Έντονη είναι στο ξεκίνημα η επιρροή του "Kilroy Was Here’’, και έπειτα από το short film που μας βάζει στο πνεύμα της ιστορίας του, ακολουθεί η εντυπωσιακότατη ζωντανή ερμηνεία του "Mr Roboto’’ και εκεί γίνεται το απόλυτο θαύμα. Η live εκτέλεση ενός τραγουδιού, που κανονικά θα φάνταζε αδύνατο να σταθεί ζωντανά, και όμως είναι κάτι παραπάνω από επιτυχημένη και κερδίζει τις εντυπώσεις. Kαι είναι γεγονός ότι καθ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, η ποιότητα ήχου των τραγουδιών δεν διαφέρει καθόλου από εκείνη της ηχογράφησης σε studio. Oι μεγαλύτερες επιτυχίες των Styx, τα πλέον κλασικά τραγούδια, από όλα τα σημαντικά άλμπουμ ("Cornerstone’’, "Grand Illusion’’, "Paradise Theater’’, "Pieces Of Eight’’) της σταδιοδρομίας τους βρίσκονται εδώ. Πολύ δυνατές στιγμές τα ορόσημα "Come Sail Away’’, "Too Much Time In My Hands’’ και "Blue Collar Man’’.

H ατμόσφαιρα της θεατρικότητας ήταν παρούσα σε πολλά σημεία του show, κάτι που φαίνεται για παράδειγμα τη στιγμή της εισαγωγής του "Heavy Metal Poisoning’’, όπου ακούγεται η φωνή του Dr Righteous (o James Young φυσικά που ερμηνεύει και το τραγούδι) να καταδικάζει αυταρχικά την ‘’ανηθικότητα’’ της Rock. Ίσως η πιο συγκλονιστική στιγμή της συναυλίας αποτελεί η ζωντανή ερμηνεία του αριστουργηματικού "Renegade’’, κατά την οποία ο Tommy Shaw πραγματικά δίνει τον καλύτερό του εαυτό και συνεπαίρνει το κοινό. Και αυτό παρά το γεγονός, ότι είχε, ήδη τον καιρό που γινόταν η περιοδεία, είχε πάρει την απόφαση να αυτονομηθεί από τη μπάντα. Δεν ήταν δυνατό, επίσης, να μην συγκινηθώ με το ‘’Don t Let It End’’, μια από τις ομορφότερες power ballads όλων των εποχών, ερμηνευμένη εκπληκτικά από τον De Young.

O ενθουσιασμός φτάνει στο φόρτε του στο υπέροχο ‘’Rockin The Paradise’’ με τους Shaw, De Young και Young να "δένουν’’ τέλεια πάνω στη σκηνή. Στη set list υπάρχει και το "Cold War’’, ένα τραγούδι που προσωπικά δεν είναι από τα αγαπημένα μου, υπάρχει από την άλλη και θαυμάσια μπαλάντα ‘’State Street Sadie’’ που αγγίζει τα όρια του έπους! Υπάρχει και η απαραίτητη blues rock προσπάθεια της μπάντας με τους Shaw και Young να ερμηνεύουν το "Snowblind’’.

Συνοψίζοντας, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι παρά τις αντιξοότητες που αντιμετώπιζαν (διαφωνίες μεταξύ των μελών, απουσία δημιουργικής έμπνευσης, μέτριες κριτικές για το "Kilroy Was Here’’) και παρά το γεγονός, ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ αποτελούσε συμβατική υποχρέωση βάσει συμβολαίου, τα μέλη των Styx αποδεικνύουν περίτρανα, ότι και επαγγελματίες είναι, αλλά και σπουδαίοι έμπειροι μουσικοί καλλιτέχνες, που μπορούν να συναρπάσουν το κοινό και να προσφέρουν εξαιρετική σκηνική παρουσία και ποιότητα. Μπορεί οι κριτικές να μην ήταν ενθουσιώδεις και ίσως να θέλαμε να συμπεριλαμβάνονται και ορισμένα άλλα τραγούδια επιπλέον, ούτως ώστε να είναι πιο ολοκληρωμένο πόνημα που να αντανακλά το σύνολο της καριέρας τους, σκεφτείτε ωστόσο ότι είναι το μοναδικό live album που έχουμε από αυτούς με την κλασική "ορθόδοξη’’ line up.

Αν επιχειρήσετε μια περιήγηση σε διάφορες κριτικές, αναλύσεις, γνώμες, reviews κλπ, θα διαπιστώσετε ότι σε μεγάλη μερίδα από αυτές υπάρχει στον αέρα  μια γκρίνια, μια αίσθηση ανικανοποίητου, κάποια "αλλά’’, ‘’όμως’’ και αρκετές φορές ένας αρνητισμός κυρίως από σκληροπυρηνικούς θαυμαστές της μπάντας. Aυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπουμε την επιτυχημένη αρχική ομάδα που δόξασε το συγκρότημα την περίοδο 1975-1984, και έβαλε τους Styx στον αστερισμό των θρυλικών μουσικών σχημάτων.

Το "Caught In Act’’ έχει σπουδαία αξία ως ιστορικό ντοκουμέντο για τους μεν οπαδούς ως το τελευταίο live με την original σύνθεση του αγαπημένου τους συγκροτήματος (στην τελευταία επανασύνδεση με το ιστορικό line up, το 1996 δεν παίζει ο ντράμερ John Panozzo), για τους δε νέους ακροατές μπορεί να λειτουργήσει ως μια πολύ καλή εισαγωγή για να γνωρίσουν ένα από τα καλύτερα rock μουσικά σχήματα των τελευταίων 50 ετών.

Υ.Γ.: Οι συλλέκτες αξίζει τον κόπο να αναζητήσετε την εκδοχή που κυκλοφόρησε σε DVD το 2007, η οποία περιέχει συγκεντρωμένο όλο το οπτικοακουστικό υλικό της συναυλίας. Επιπροσθέτως το ίδιο υλικό υπάρχει βεβαίως και στο YouTube, χωρισμένο φυσικά σε ενότητες τραγούδι με τραγούδι.

Δημήτρης Πολίτης