Schon & Hammer: H άγρια μελωδική πλευρά της jazz rock

Κάτι ανάλογο συνέβη με την σημαντική συνάντηση δύο σπουδαίων μουσικών στις αρχές της δεκαετίας του '80, η οποία ακόμη και σήμερα μνημονεύεται για το εξαιρετικό αποτέλεσμα της. Ο λόγος για την συνεργασία του Neal Schon με τον Jan Hammer που μας χάρισαν δύο πολύ καλά άλμπουμ με το πρώτο να κερδίζει τις εντυπώσεις.
Ας δούμε όμως συνοπτικά την πορεία των δύο μουσικών και έπειτα να παρουσιάσουμε τις δύο στούντιο κυκλοφορίες τους.
O Τσεχο-Αμερικανός jazz-rock οργανίστας Jan Hammer είχε από την παιδική του ηλικία όλα τα εφόδια για να γίνει ένας μεγάλος μουσικός.
Γεννημένος στην Πράγα, τον Απρίλιο του 1948, η μητέρα του ήταν επαγγελματίας τραγουδίστρια και πατέρας του ήταν γιατρός αλλά λάτρης της κλασικής μουσικής μιας έπαιζε Vibraphone και μπάσο. Από τεσσάρων ετών ξεκίνησε την διδασκαλία πιάνου και στο γυμνάσιο έφτιαξε ένα jazz τρίο με το οποίο κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ το 1968 με τίτλο "Malma Maliny".
Εκείνη την περίοδο όμως εισέβαλαν οι Σοβιετικοί στην Πράγα, και ο J. Hammer διέκοψε αναγκαστικά τις σπουδές του με συνέπεια να αναγκαστεί να πάει στις ΗΠΑ ώστε να τις συνεχίσει εκεί, λαμβάνοντας υποτροφία από το Berklee School of Music.

 

To ντεμπούτο τους τιτλοφορείτο "Untold Passion" και βγήκε στην αγορά τον Νοέμβριο του 1981 ηχογραφημένο στο οικιακό στούντιο του Jan Hammer και οι σολιστικές μονομαχίες των δύο μουσικών είναι εκπληκτικές.
Το σούπερ δίδυμο συμπληρώνει o πολύπειρος μπασίστας Colin Hodgkinson (Αlexis Corner, Whitesnake, Cozy Powell, Mick Jagger), o οποίος βοηθά και στο συνθετικό επίπεδο σε πέντε κομμάτια του άλμπουμ και είναι ο αφανής ήρωας του εν λόγω project. Tα κυρίως φωνητικά αναλαμβάνει ο Neal Schon και στα τύμπανα ο Jan Hammer ξεδιπλώνει ακόμη ένα οργανοπαικτικό χάρισμά του.

H συνέχεια ανήκει στο "I'm Down" που είναι ένα μείγμα ανάμεσα σε Frank Zappa, Cream, Hendrix και Deep Purple. Στο "Arc" κυριαρχούν οι αρμονίες και οι μελωδικές γραμμές του J. Hammer ενώ το "It's Alright" είμναι μία εκπληκτική "προοδευτική" ροκιά. Ακολουθεί το "Hooked on Love" που εκπλήσσει με την ιδιαίτερη μελωδική του γραμμή αφού ανακατεύει sixties μελωδίες, space φωνητικά που κορυφώνονται σε ένα aor ρεφρέν. Το ορχηστρικό "On the Beach" φέρει την υπογραφή του N. Schon και είναι μία ογκώδης και συνάμα τεχνική σύνθεση στην οποία αναδεικνύεται το ταλέντο και των τριών μουσικών. Το άλμπουμ κλείνει με το ομότιτλο instrumental κομμάτι όπου η η κιθάρα του N. Schon ακούγεται συγκινητική και υπέροχη.

Στα δεύτερα φωνητικά προστίθεται ο Glen Burtnik πριν γίνει ευρύτερα γνωστός αργότερα με την συμμετοχή τους στους Styx, o οποίος ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας τον John Lennon στο Broadway σε μία μια παραγωγή με την ονομασία Beatlemania στημένη από τον Paul McCartney.
Ο δίσκος ξεκινά με ένα aor ύμνο, το "No More Lies" και ακολουθεί η μπαλάντα "Dont Stay Away".
Ακολουθεί το αργόσυρτο και μέτριο "(You Think You're) So Hot" ενώ το "Turnaround" σε κερδίζει από το κιθαριστικό θέμα που παίζει ο Schon και το απίθανο σολάρισμα του Hammer! Στο ροκέ και σπιντάτο "Self Defense" επιστρατεύονται τρία μέλη των Journey. O μπασίστας Ross Valory, ο ντράμερ Steve Smith (που κάνει και την διαφορά) και η μεγάλη έκπληξη είναι ο τραγουδιστής Steve Perry που κάνει τα backing vocals.
Η συνέχεια ανήκει στο "Long Time" που έχει μία πιο μελωδική διάθεση ενώ η μπαλάντα "Time Again" ακούγεται ταξιδιάρικη θυμίζοντας αμυδρά Pink Floyd.
To "Sticks and Stones" ακολουθεί πιο mainstream φόρμες ενώ το ορχηστρικό "Peace of Mind" ακούγεται γαλήνιο. Το άλμπουμ κλείνει με το "Covered by Midnight", μία σαγηνευτική σύνθεση την οποία συνυπογράφει και ο Steve Perry.
H εμπορική απήχηση του άλμπουμ ήταν απογοητευτική παρότι το "No More Lies" προωθήθηκε από το MTV χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
Η παρέα των Schon& Hammer δεν είχε συνέχεια με τρίτο άλμπουμ με συνέπεια να μην υπάρξει κάτι καινούργιο όλα αυτά τα χρόνια. Για όλους εμάς, τους λεγόμενους "παλιοημερολογίτες" της ροκ μουσικής οι συγκεκριμένες δύο κυκλοφορίες αποτελούν μία μικρή όαση ακόμη και σήμερα γεμάτες αναμνήσεις και όμορφες συγκινήσεις.

Φώτης Μελέτης